Chris Moorman`s blog

Het onderwerp de typemachine van JMA.Biesheuvel raakte mij bijzonder. Dat kwam niet door de schrijver en zijn verhaal of door het leuk geschreven artikel, het raakte mij door de foto. De typemachine die afgebeeld was , een vooroorlogse Remington, sprong direct in mijn oogopslag bij het voorbijkomen, beter gesteld trok het direct mijn aandacht. Dat laatste is beter Nederlands want een machine die in je oog, ook al benoem ik het in een oogopslag, springt is een vreemde metafoor, een raar beeld als je er over nadenkt. De aandacht die het genereerde had veel invalshoeken kan ik beter stellen. De typemachine an sich, de gedachten die opkwamen vanwege al mijn typewerk wat ik gedaan heb en het schrijfwerk en de inspiratie die er van uit gaat. Nu zal zeker niet iedereen meteen inspiratie hebben om te typen als ze een typemachine zien maar bij heeft het wat magisch. Dat magisch is iets van het beheersen van een machine die een nieuwe werkelijkheid schept als de bediener er de letters tot woorde

Soms wordt ik wakker en loop dan op de automatische piloot dingen te doen. Het mooie is dat in het geheugen nog veel programmeringen staan uit het verleden. Bij die momenten dat ik even moet schakelen in tijd en ruimte kom ik associatief, zoals bij de geschiedenis van een zoekmachine, oude patronen tegen. Deze week kwam ik via een beeld van een keuken in de programmering terecht van de keuken uit mijn ouderlijk huis. Nu zijn er veel momenten die als trigger naar boven kunnen komen maar in dit geval was de keuken en het keukenblad de schakeling. Ik schakelde door naar het granieten keukenblad met de spoelbak die met tegeltjes bekleed was. Ik schoot bijna door in de beelden rondom het graniet vanuit mineralen oogpunt maar door de spoelbak werd mijn geheugen wakker in de keuken van mijn jeugd. de keuken waar ik het ontbijt klaar maakte en waar het in de ochtend een drukte was jewelste. Tot een paar jaar geleden wist ik nog dat er een huis was wat in volledige originele staat was sinds de

Dat de dingen wel eens anders kunnen lopen dan verwacht zal iedereen wel eens mee maken. Nu ben ik dat ondertussen zo gewend dat ik zelfs geen planning meer maak om dingen te doen. Dat is voor mij dan wel normaal maar voor heel veel mensen is er dan geen afspraak met mij te maken. Natuurlijk heb ik een gewoon leven waarin ik op tijd op afspraken ben en niet kan ontsnappen aan de wet van tijd en ruimte. Tijd is dan wel zo een mooi thema want daar ontsnap ik heel veel aan. Dat kan niet hoor ik mensen al roepen want de klok tikt zijn vaste ritme. Nu heb ik heel vaak meegemaakt dat mijn klok anders tikte maar dat toch alles van afspraken op zijn plaats viel. Ooit kocht ik een horloge samen met mijn ouders. Zij stelden een vast bedrag beschikbaar en ik legde de rest er bij om dat model te kopen dat ik wilde hebben. Helemaal gelukkig en trots op mijn cadeau ging ik zorgvuldig om met dit tijdstuk. Tijdstuk schrijf ik bewust want stuk ging het. Het was een goed merk maar het mechanisme had zo

Vandaag kwam het thema weer voorbij vanwege een oud postbode die in het ziekenhuis lag. De postbode. Tja een mooi thema want waar waren we zonder de post. Nu is er wel erg veel veranderd in het hele postbedrijf met de privatisering, e-mail en de verdere ontwikkeling van het internet. De Corona pandemie heeft daar ook nog eens een enorme duit bij in het zakje gedaan. De postbode zoals we die kennen, het is maar net hoe oud je bent, is een klassieker als je het beschouwt als de bezorger van brieven. Die briefbezorger is het eigenlijk waar ik het over wil hebben maar dan wel de klassieker zoals die ook wel uitgebeeld werd door Aart Staartjes in de J.J.de bom. Postbode had een klank die niet door alles en iedereen werd gewaardeerd. Net zoiets als politieagent. Voor mij was de postbode toch de brenger van nieuws een contactpersoon waar zonder er geen brief bezorgt werd, en wij zaten toch elke week wel te wachten op een brief. Nu was de negatieve klank meer iets uit een hiërarchische structu

Recent was ik begonnen met een stuk over begrafenis. Dat kwam vooral omdat ik vanuit mijn oude bedrijfspand in de Pruylenborg contact had met een ondernemer in dit segment. Natuurlijk spraken we wel in de gezellige contacten die we onderhielden over zijn " dode" handel met respect voor de inhoud van zijn werk. Een beetje humor was ons niet vreemd om vaak daarna ook wel in te gaan op de tragiek van zij ondernemen. Dat het een mooi vak was stak hij niet onder stoelen of banken maar het was of is ook wel een beriep waar onder druk gewerkt moet worden met een enorm emotionele lading. Nu is ons contact goed en hielp ik hem verder daar waar de contacten dat toe lieten. Ook omgekeerd was dat het geval en zo bezorgde hij een geïnteresseerde aan een kist om daar een klok van te maken. Op het moment dat ik aan het stuk begon kreeg ik ook een bericht van een vriend van mij die overleden was. Door de corona perikelen was hij al in kleine kring begraven. Daar maakte dat ik mijn stuk een p

Tegenwoordig denkt iedereen bij keuring aan verschillende soorten keuring waaronder de APK. Aan die keuring heb ik tal van herinneringen en lees geregeld van mensen die met de schrik om het hart hun auto weg brengen in de hoop dat ze weer de weg op mogen. Nu heb ik ooit een auto gekocht voor vijfhonderd gulden en die had zeker de keuring niet doorstaan. Mijn rode Renault vijfdeurs bond ik op het laatst dicht met touwen. De achterdeuren sloten wel op de sloten alleen de sloten vonden geen aansluiting meer op de auto. Voor mij alleen geen punt maar toen ik mijn zus en haar zoontje vervoerde was dat toch wel even wat anders. Ze zijn heel aangekomen en ik heb nog lang in mijn auto heen en weer geturfd naar Rotterdam. Het was tijd om hem weg te doen toen hij echt teveel gebreken ging tonen. Bij een APK had de keurmeester in één oogopslag hem van de weg gehaald. Je bent jong en je doet wat. Het was al na een andere keuring die we destijds als mannen allemaal moesten ondergaan. Je werd opgero

Ik vertel wel eens tegen mensen dat min leven zich op een vierkante kilometer afspeelt. De mensen met wie ik spreek zijn dan de vrienden die ik al langer tegenkom in mijn leven. Vrienden is een begrip met de invoering van Facebook wat een nieuwe dimensie heeft. De mensen die ik spreek en waarvan ik zeg dat het mijn vrienden zijn, zijn niet de vrienden waarmee ik altijd in een kroeg hing of wiens verjaardag we wederzijds bezoeken. Ik heb in mijn leven allerlei mensen ontmoet maar heb technisch weinig vrienden gemaakt waar de diepgang van lief en leed delen tot een levensverbindende band heeft geleid. Misschien klinkt dat dramatisch maar het vertelt gewoon veel over mij. De hechting die op veel plaatsen begint zoals sportclubs en verenigingen is door de verloop van mijn leven altijd zo nuchter zakelijk verlopen dat ik makkelijk deel. Dat delen is voor mij een natuurlijk proces maar heeft zoals mijn persoonlijkheid is niet tot al te veel wederkerigheid geleid. In de vriendengroep die onts

Het thema hamsteren kwam deze week weer voorbij vanwege het corona virus. Deze zomer was ik bezig om de opgebouwde voorraad langzaam maar zeker weer af te bouwen. Ik had vanwege de lock down een voorraad opgebouwd die mij in staat zou stellen om een ruime week geen boodschappen te hoeven doen. Gedurende mijn leven was ik eigenlijk gewend om voorraad te hebben en die net als nu in de zomer langzaam af en op te bouwen. Nu was het thema van het hamsteren er één van een serie van opmerkingen rondom het begrip inkomen, schaarste en angst. Het laatste was met de corona zichtbaar. De humor van de angst van een tekort aan wc papier was het aardigst. Natuurlijk is het vervelend op de wc te zitten en geen wc papier meer te hebben maar om zesendertig rollen wc papier op voorraad te hebben of zelfs een veelvoud er van vond ik wat veel. Ik kocht wel de groot verpakking zoals die in de aanbieding was maar in mijn eentje moet ik dan wel flink mijn best doen om dat allemaal op te krijgen. Terwijl ik d

Ik zag een geweldige foto voor de aanschaf van veilige stopcontacten in 1939. Een prachtige rij sandwich stopcontacten opéénvolgend met een demonstratiebord voorop. De hoogbouw als achtergrond prikkelde mij op het eerste gezicht. Ik dacht dat dit een naoorlogse foto was gezien de vorm van de bakelieten stopcontacten. Ooit heb ik een opleiding gedaan , ik meerdere vakopleidingen afgerond, waarin ik leerde dat het woord stopcontact fout was. De opleiding bediende zich wel van dit soort oude modellen die je tegenwoordig niet veel meer terug vindt in huizen. Als je geluk hebt en je vindt er een terug en dan nog wel met een porseleinen binnenkant dan weet je dat je een origineel te pakken hebt zoals op de foto als model getoond wordt. Stopcontact werd ons voorgehouden dat is het niet. Want je stopt het contact niet je begint er mee. De juiste naam is wand contact doos. Je stopt er ook geen stekker in maar een contactplug. Nu zal menig mens zeggen ;" what's in a name" , maar vo

Ik kom soms de gekste zaken tegen. Ik houd ze tegen het licht en bekijk ze dan vanuit meerdere invalshoeken. Wat is er gek aan of wat vind ik er gek aan. Zeker als het films en film thema s betreft wordt het heel anders. Nu is het thema films al een bijzonder gegeven want het is maar net welk tijdsgewricht je beschouwd. De bioscoop was de eerste plek waar je films ging zien voor dat het medium televisie zijn intrede deed. Nu kijken we met gemak via de computer overal ter wereld maar films, series, documentaires en wat al niet meer op het moment dat jij het wil. De tijd dat de televisie zijn intrede deed maakte het al anders , met opmerkingen dat koning éénoog regeerde. Nu is dat van dat kijk kastje zoals het ook wel genoemd werd opgeschoven naar een mobiel apparaat. Bij de intrede van de televisie was dat toch wel bijzonder en als kind zat je klaar voor je eigen moment. Met de intrede van het REM eiland, de piraten televisie, veranderde helemaal wat. Wauw wat was dat leuk. Toen dat ver

Soms is de wereld heel simpel. Een rivier stroomt voorbij en de oevers worden bevolkt door tal van mensen. De oevers van de rivier rond Zwijndrecht en Dordrecht worden zeker al duizend jaar bevolkt. Duizenden jaren wonen, leven Mensen al in dit gebied. Het zijn jagers, agrariërs, levend van de heerlijkheid zoals het gebied wel wordt aangeduid. De Zwijndrechtse waard wordt al duizend jaar beschreven terwijl Dordrecht al achthonderd jaar stadsrechten heeft. De dijken worden al zo een zevenhonderd jaar beheert waardoor het gebied beter beschermt blijft tegen de overstromingen uit zee maar ook tegen de overlast van de overloop door de rivieren. Onder en bovenwater noemen we dat wel en die komen samen in het gebied van de bruggen over de oude Maas. De rivier is een ware levensader en kent daarmee ook een pracht van oever ontwikkeling die tot op de dag an vandaag doorgaat. Honderd jaar geleden bevroor de rivier nog een paar keer. Dat leverde mooie plaatjes op. Er ontstond een vaste verbindin

Het was een raar geval of eigenlijk ook niet. Want raar is natuurlijk iets waar je je eigen norm op los laat. Vanuit redelijke fatsoensnormen geredeneerd was het een raar geval. Ik zat vooral te kijken naar de straat en het samenstel van de bewoners. Het waren allemaal huurders die op een bepaald moment waren komen wonen. Sommigen woonden er al vanaf het begin. Voor mij was het voordeel dat ik met allen sprak als medebewoner maar ook als adviseur. De advies functie was ontstaan door. De jaren van werken met en voor huurders. Nu was vooral de rol die ik kreeg mooi te noemen omdat ik geaccepteerd werd door alle partijen in het geheel. De bewoners maakten zich druk om de straat, hun huis en alles wat op hun af kwam of wat vooral niet op hun afkwam. Het geluk dat ik het dossier al langer kende maakte het gemakkelijk. Nu ik met al die bewoners in contact kwam, meestal door tussenkomst van een andere huurder, kreeg ik meer inzicht in het gezin en het doen of laten. Ieder huisje heeft zijn kr