Het was een raar geval of eigenlijk ook niet. Want raar is natuurlijk iets waar je je eigen norm op los laat. Vanuit redelijke fatsoensnormen geredeneerd was het een raar geval. Ik zat vooral te kijken naar de straat en het samenstel van de bewoners. Het waren allemaal huurders die op een bepaald moment waren komen wonen. Sommigen woonden er al vanaf het begin. Voor mij was het voordeel dat ik met allen sprak als medebewoner maar ook als adviseur.
De advies functie was ontstaan door. De jaren van werken met en voor huurders. Nu was vooral de rol die ik kreeg mooi te noemen omdat ik geaccepteerd werd door alle partijen in het geheel. De bewoners maakten zich druk om de straat, hun huis en alles wat op hun af kwam of wat vooral niet op hun afkwam. Het geluk dat ik het dossier al langer kende maakte het gemakkelijk. Nu ik met al die bewoners in contact kwam, meestal door tussenkomst van een andere huurder, kreeg ik meer inzicht in het gezin en het doen of laten.
Ieder huisje heeft zijn kruisje is de uitdrukking en nu kreeg ik inzicht in het kruis wat sommige mensen aan het dragen waren. Opvallend was het dat sommige mensen vrijwillig voor een Kruisweg kozen terwijl andere bezig waren met hun huis om te zetten in een kasteel en het ook als zodanig aan het verdedigen waren. Een straat zoals velen zou je zeggen want in de dwarsdoorsnede kon je ze in tal van soap-series plaatsen.
Toch was er iets wat bindend was voor de bewoners en dat was het onderhoud. Onderhoud van het huis, onderhoud van de straat en het onderhoudende deel tussen een ieder. Omdat ik wat dieper in de materie dook ontdekte ik al gauw dat buren die ogenschijnlijk goed met elkaar overweg gingen al jaren in onmin vrede vol naast elkaar leefden. Het was soms een vrede als tussen noord en zuid Korea. Omdat ik geen vragen stelde en luisterende naar de verschillende verhalen aanvragers begreep ik dat het soms tot een ernstig dreigende situatie had geleid waar politie en justitie aan te pas waren gekomen.
De oorzaak zat soms in de kleinste details. Situaties die te begrijpen zijn als je de rijdende rechter volgt. Dan waren er ook nog de vele opvoedkundige problemen die leidden tot interne problemen. Omdat het rijtjes huizen waren kwamen de problemen niet naar voren als je een paar huizen verder woonde. De straat was groot genoeg om geschreeuw te klasseren als iets wat bij de straat hoorde. Zelfs als de politie voorbij kwam was dat niet opmerkelijk aangezien het een doorgaande weg was.
Pas als je buiten ging kijken en vragen stelde aan andere nieuwsgierigen kreeg je wat inzicht in wat er gebeurde. Jarenlang gebeurde er van alles om mij heen waar ik geen weet van had. Mijn buren waren stille mensen en geen roddelaars. Juist de verdieping in de bewoners leidde tot de meest extravagante verhalen. Mijn stille buren hadden ook dieper liggende verhalen. Pas aan het einde van het leven van mijn buurman kreeg ik het verhaal wat meer in beeld.
Zijn gedrag werd verklaarbaar en het verhaal kwam tot één geheel. Als adviseur begreep ik waarom de politie aan de deur kwam bij een buurvrouw maar ook bij een aantal deuren verderop. Zo kreeg ik uiteindelijk door waarom de één schreeuwde en de ander stil was. Keuzes in gedrag door wat men mee maakte. Een met de kennis die ik opgedaan had kon ik alleen maar denken, je zal het maar meemaken.
De bewoners heb ik geholpen de verhalen vertel ik nog wel een keer. De ervaring is leerzaam en genoeg om anderen te helpen. Ik begrijp de gemoedstoestand maar accepteer het lang niet altijd. Altijd blijf ik desondanks vriendelijk want dat helpt het best heb ik gemerkt. Vanuit compassie komt mijn passie voor de medemens het best tot zijn recht.
0 Reacties