Chris Moorman`s blog

In die oude afbraakwoning woont nog een heel gezin zingt Boudewijn de Groot in het nummer woningnood. Voor mij  was dat lang een sleutelzin. Iets van sociaal onrecht wat mij prikkelde om mee te nemen in mijn strijd tegen datzelfde onrecht. Daar past natuurlijk ook het nummer van John Lennon bij; working class hero. Want held van de werkende klasse is iets om te zijn.  het zijn nummers uit de jaren zeventig waarin zaken wel anders waren dan nu alhoewel er veel overeenkomsten zijn. In de tekst van woningnood zitten nog steeds veel actualiteit. Feitelijk heb ik altijd een keuze gemaakt om “politiek”te wonen. Ik vertel dat wel eens tegen een directeur van een woningbouwcorporatie als het past zonder direct op de details in te gaan. Ik loop regelmatig door mijn woning heen en kijk naar de details of naar foto’s van de weg waar ik woon en lees daaruit de geschiedenis. Stedebouw kent veel invalshoeken en als je dan woont op een punt of plek waar dat van toepassing is dan kom je wel vaker de o

Ik ben altijd leuk aan het fröbelen met fotografie . Ik laat de waardeoordelen maar aan anderen over door mijn ervaring met mensen die van alles vinden maar vooral dat een ander het altijd beter kan. Met die ervaring in het leven houd ik mij altijd maar op de vlakte en gebruik graag de uitdrukking van Karel Appel; “ik rotzooi maar wat an”. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat dit verwantschap gebaseerd is op onze gelijke voornaam Christiaan en of de kritiek die derden uiten in het begin van beider levens. In ieder geval heb ik mij in mijn creativiteit nooit geremd gevoeld om mijn eigen weg te gaan. Fotografie en vormgeving was iets van mijn broer die met verve een carrière in de reclame vond. Mijn tekentalent en kunstzinnige uiting stond in schril contrast met zijn werk. Weinig of eigenlijk nooit toonde ik hem zijn werk maar omgekeerd heb ik veel van zijn werk voorbij zien komen. Ik ben mij in mijn fotografie zelf gaan ontwikkelen. Cursussen deed ik niet maar kon wel veel uit mijn

Ik zat een foto te bestuderen uit de periode dat ik naar de middelbare school ging. Ik was wat aan het inzoomen om details te zien en te kijken wat ik er aan herkende. Grofweg was de structuur hetzelfde maar ruim tachtig procent van het geheel ( de bebouwing) was verdwenen. Van wat er op de foto stond herkende ik slechts de hoofdmoot ( niet gek zo langs de rivier). Ik wist de industrie te benoemen en die nam dan ook veel ruimte in. Bij het bekijken van de details zag ik eigenlijk heel veel zaken die mij minder zeiden maar door te graven in mijn geheugen zag ik weer een aantal zaken aan mij voorbij trekken. De tijd op de middelbare school aan het Oranjepark bracht mij meestal niet langs de industrie maar vaak zat ging ik de binnenstad in van Dordt en reed dan langs de oudbouw. Verkeerstechnisch herinner ik mij wel die heel scherpe bocht onder het spoor door waar je als fietser toch aardig klem kon komen te zitten tussen de stoeprand en autoverkeer wat te dicht bij kwam. Tegenwoordig rij

Deze week werd ik weer geconfronteerd met de dood. Nu is dat niks bijzonders maar het kwam door een bericht uit Amerika waar iemand op het werk overleden was door een hartaanval. Dat gebeurt natuurlijk dagelijks maar als je het bericht krijgt waarbij de impact van het overlijden meer doet dan gebruikelijk sta je er even bij stil. Eigenlijk is het een confrontatie van het leven want zo heb ik dat geleerd te ervaren. Eindigheid van het leven is een zekerheid die bij de geboorte ontstaat, een niet uit te wisten realiteit die we het liefst wegdrukken. Door het bericht merk je dat de liefde en warmte die gevraagd wordt belangrijk is. Die probeerde ik dan ook in mijn reactie weer te geven zonder te veel vragen. Ik ben gewend met de dood om te gaan en denk wel eens dat ik dat makkelijker kan dan met het leven. Een interessante stelling natuurlijk want het leven moet je vieren. Maar goed, in dit tijdsgewricht worden we plots teruggeworpen op onszelf met de extract bedreiging door een om ons he

Vandaag las ik de krant en zoals vaker rond de feestdagen stonden er weer wervende advertenties in over eten rond de feestdagen . Nu heb ik wel eens eerder iets losgelaten over hoe ik door de winkels heen kan lopen en naar voedsel kan kijken om dan geheel gevoed met vrijwel geen boodschappen de winkel uit kan stappen. Dat heb ik ook bij de advertenties. Ik geniet van de mooie plaatjes en bij de goede sfeer die gebracht wordt die mensen thuis iets moois brengt aan tafel. Iets wat sfeer geeft en de fijne bijdrage is aan feestdagen wat voor denominatie men ook is of heeft. Het is geweldig om te zien hoe ook op de media hier mooi op wordt ingespeeld.   Op dit moment is het ook niet natuurlijk om met grote groepen bij elkaar te komen of in restaurants te gaan eten dus is het belangrijk de sfeer en het gemak van mooi en lekker eten aan te bieden. Omdat restaurants en horeca het ook moeilijk hebben zie je in het verlengde van de kranten advertenties ook zij hun best doen om de feestdagen extr

Muziek is een onderdeel van mijn leven, ik zou zelfs mee kunnen doen aan een televisieprogramma omdat ik toch echt vals zing. Maar naast dat feit bezit ik een muziekuitgeverij. Ik werd in de beginperiode van de CD al genoemd op een CD vanwege mijn coaching. Uiteindelijk bezit de muziekuitgeverij nog veel CD s die nog niet verkocht zijn en gezien het tijdsgewricht zal dat ook niet zomaar gebeuren. Wel heb ik een kunstwerk met de CD`s bedacht maar zijn er nog tal van CD s die ik daar niet voor zal gebruiken. Van over de gehele wereld hebben we muziek geïmporteerd en verkocht en met de opkomst van internet werden die geïmporteerde muziekstukken plots gratis te downloaden. Dat schiet dan dus niet op maar goed daar wil ik het niet over hebben. Alhoewel de muziek die we op voorraad hebben toch echt van een prima niveau is. Zelfs een heel breed palet van ontspanningsmuziek, klassiek, new wave, alternatieve house, elektronische muziek en zelfs fado en tango. kortom veel gekke dingen. Nu heb ik

Ik worstelde vandaag weer eens in mijn hoofd met een hoeveelheid gedachten. Het lukt mij overigens prima om daar op afstand naar te kijken en te analyseren waar alle gedachten vandaan komen.  Daarnaast vind ik het ook gewoon leuk associatief te werken. Zo kwam het dat ik de gedachte eruit pikte; in voor en in tegenspoed. Omdat ik toch moest wachten voor een opengaande brug liep ik rustig de trap op met de fiets aan de hand en beschouwde de wereld en de uitdrukking. Is het nu voorspoed of tegenspoed dat ik hier stil sta na te denken of is het nu  juist goed zo terug geworpen worden op jezelf om te overdenken. Ik vond het wel mooi om daar de tijd voor te nemen maar dat hoefde niet. Zo snel als de brug omhoog was gegaan ging hij ook weer naar beneden. Passend bij de gedachte of dit nu voor of tegenspoed was stapte ik zo mijmerend op de fiets en reed in tijdloze gedachten verder. Toch liet het mij niet los. Waar paste nu de gedachte het best bij. Bij huwelijk of bij gezondheid wat wilde ik

Er zijn tal van uitdrukkingen waar je mee aan de slag kan op een dag als vandaag. Vandaag is maandag. Maandag wasdag bijvoorbeeld, bij was denk ik aan zoveel voorbeelden maar vroeger, grappige uitdrukking, zat er veelal een vast patroon in de week. Woensdag gehaktdag bijvoorbeeld en ook hier weer van die humoristische beelden die opduiken in mijn hoofd. Toch zag ik vandaag weer een foto uit negentientweeenzeventig die mij teruggooiden naar die periode waarbij de waarden van de dagen nog wel opgeld deden. Het is een throwback monday vandaag om maar eens in huidig gebezigde termen te blijven. Teruggegooid dus, hmmm. Nou dan eigenlijk naar vorige week waar mij gevraagd werd gauw een een hoofdartikel te schrijven. Na twee seconden nagedacht te hebben zei ik impulsief ja en benoemde het onderwerp waar ik het over ging hebben. Daarna moest ik ook nog een foto leveren, alsof dat niets was. Nu ja waar ik A zeg zeg ik ook B zoals dat in het spreekwoord hoort en werkte ik in de maandagnacht nog

Het gebruik van spreekwoorden en gezegden is iets waar ik graag aan doe. Omdat ik toch vaker in het openbaar spreek let ik er goed op de juiste gezegden en spreekwoorden te gebruiken. Met regelmaat luister ik goed naar mijzelf om te horen of ik wel compleet ben in mijn spreken en het gebruik van uitdrukkingen. Ik ben ook maar een mens en merk vaker dat ik liefst sneller spreek omdat in mijn hoofd de tekst al er uit gedrukt wordt en bij het schrijven idem dito. Die reflectie leidt er wel toe dat ik mijzelf controleer en corrigeer. Zonder mij te storen aan collega’s die te hooi en te gras uitspraken doen waarbij spreekwoorden of gezegden door elkaar gehusseld worden denk ik er over na waar de oorsprong zit van wat er dan uitgedrukt wordt. Terwijl ik mij betrap over dat nadenken zoek ik meteen de modus om er iets nuttigs mee te doen . Gelukkig heb ik daar een uitlaatklep in als opvoeder cq begeleider van jeugdigen. Taal is toch wel een belangrijk fundament  in de cultuur van de mens. Omda