Later als ik groot ben
"Ja grappig"; zei ik tegen iemand uit mijn broers vriendenkring die naar zijn begrafenis gekomen was. Hij herkende de uitspraak als die van mijn broer. Het was zo een moment van reflectie waarop ik zelf het goed vond om te horen bij wie de uitdrukking geplaatst werd. Ik had in het jaar voorafgaand aan zijn overlijden met mijn broer gesproken over diverse thema's. Wij deden dat altijd via de telefoon en dat praat anoniemer maar toch intiem maar ook afstandelijk. Tenslotte zat er een fysieke afstand tussen ons. Mijn broer vertelde over de basisschoolleraar die zijn talent voor tekenen ontdekt had.. Deze man had daarmee veel invloed gehad op zijn verdere leven waarin mijn broer in de reclame beland was. Ik besprak dit voorval met een vriend. Hij herkende er wel iets in en ik benoemde zo wat zaken die een rol speelden in het leven en keuzes die er gemaakt waren. Goh, tja, hee hoe zat dat nou eigenlijk met onze talenten. Tal van voorbeelden en anekdotes rolden voorbij maar é