Vandaag werd ik weer wakker door het zonlicht. Gek is dat natuurlijk niet midden in de zomer en met de gordijnen open. Zelfs met gesloten gordijnen wil jet licht toch wel extra doordringen en mij wakker maken. Nu kan het natuurlijk knap irritant zijn als je door wil slapen en als ik dat wil dan dek ik gewoon mijn ogen af maar meestal met het resultaat dat ik enorm ga dromen.
Zo begin ik ineens te dromen over Ramses Shaffy en begint het nummer Cantate in mijn hoofd te spelen en krijg ik het niet stil. Aaaaa wat een herrie denk ik omdat ik het nummer een keer in mij hoofd niet kwijt raak, als het me dan lukt om het nummer te blokken blijft Ramses Shaffy in mijn hoofd spoken. Sammy was zijn hit destijds en mijn broer had het singeltje gekocht.
In mijn droom keek ik omhoog en zag de zo'n die ik fysiek afgedekt maar Ramses bleef maar doorgingen. Ja ik vond het gemeen heel gemeen dat ik dit niet uit mijn droom kon krijgen en probeerde met alle macht in mijn herinnerings juke box de knop te vinden om het stil te zetten. Welke knoppen ik ook indrukte de muziek stopte weer niet tot plots het er op leek dat de stilte weer intrad.
Langzaam leek het of ik alleen mechanisch geluid hoorde dat plaats had gemaakt voor het zingen. Nou dat was dan maar even want langzaam hoorde ik een orkest aanvangen en ja hoor daar was Ramses Shaffy weer die begon over doorgaan. We zullen doorgaan met alle voorbeelden die daarbij hoorden. Of de tekst in mijn hoofd nu de originele tekst van het lied was of niet klaarblijkelijk kwam ik niet los van het getoeter en was het zelfs de vraag of het niet beter was om wakker te worden.
In mijn dromen kan ik beslist goed sturen en zou het wakker worden geen punt zijn als het lichaam niet aangaf nog graag even te willen rusten en mijn ogen lekker afgedekt het zonlicht van zich af probeerden te houden. Het moment wakker worden zoals een haan dat zo mooi kan inzetten bij de eerste zonnestralen was door mij nog niet gehoord alhoewel de zo'n zich duidelijk liet Gelden.
Misschien moest ik toch maar aan de andere kant van het huis gaan slapen om zo het ochtendgloren langer van mij af te houden. Mijn hoofd stond niet stil en de droom ging maar door met de zo'n als thema. Nog even en dan zou ik er dan toch aan moeten geloven om mijn grote blote voeten aan het koude vloeroppervlak toe te vertrouwen.
Niets van dat al droomde mijn lichaam. Ik trachtte mijn droom te vervolmaken door dieper door te dringen in de romantische sfeer van de herders en herderinnetjes en weg te zakken in de pastorale van de Renaissance. Ik trachtte de idylle van van de kleine opera te pakken om zo weg te soezen zonder de muziek.
Ik plaatste mijzelf in de landelijke omgeving van alpenweiden en zag bijna Julie Andrews aan komen dansen tot ik goed keek. Ik zag het toch goed het was niet Julie Andrews maar Liesbeth List. Het was ook niet kolonel von trap maar, nee hê Ramses Shaffy die als zo'n uitgebeeld begon e zingen. Het was onmiskenbaar de pastorale die met zijn eerste klanken en woorden mijn droom doorboorden.
Niks geen edelweiss waarin de boodschapper het eigen land en tegen de Anschluss als boodschap op het zangconcours werd gebracht, het was Ramses Shaffy die zong alles draait om mij en als zon verkleed zijn plek in het heelal bezong. Natuurlijk paste het wel in de romantiek van mijn droom waarin ook kolonel von Trapp eigenlijk ongewenst was.
De liefde die bezongen werd in beide liederen waren wel de wens van mijn droom die toch verstoort werd door de zonnestralen die als zij vallen op de regenwolken een prachtregenboog vormen. Ja die regenboog en het hemelpaleis paste nog goed in mijn droom maar langzaam was ik toch een beetje klaar met Ramses Shaffy en Liesbeth List.
Ik wilde zelf door die alpenweiden rennen met een muze in een drindl. De droom liet zich dus niet meer sturen ik besloot langzaam wakker te worden als de aarde die door de zon verwarmd werd en luisterde naar de bijgeluiden die zich langzaam uit mijn omgeving aan mijn geestesoog aan het doordringen waren.
De klanken van de muziek uit het muziekstuk klonken als klaterende klaroenen door alsof niet alleen de zo'n maar ook de muziek mij wilde wekken.
Ik begon al tegen te sputteren en raakte al vol vuur met mijzelf in gesprek, zo leek het. Ik begon dichterlijk woorden te spuwen die gevoelsmatig beantwoord werden. Als een regenboog van kleurrijke woorden die in een onbekende dichtvorm en taal op mij neerdaalden terwijl ik onder deze poort van Renaissance gevoelens heen liep bewoog ik mij verder.
De droom werd te ingewikkeld en de muziek begon een allegaartje te worden. Ik kon de slaap niet meer vatten en bleek nadat ik langzaam bijkwam al een tijdje geroepen te zijn en antwoord gegeven te hebben ; geen mens kan mij dwingen, je kan me niet dwingen om van de zo'n te houden. Eenmaal de doek van mijn hoofd gehaald begreep ik dat het dringend tijd was om op te staan.
Ik heb mijn slaperige hoofd maar onder de kraan gehouden. De hele dag achtervolgde Ramses mij op tv en radio. Ik keek omhoog en zag de blauwe lucht het was tijd om naar mijn baas te gaan.
In mijn droom keek ik omhoog en zag de zo'n die ik fysiek afgedekt maar Ramses bleef maar doorgingen. Ja ik vond het gemeen heel gemeen dat ik dit niet uit mijn droom kon krijgen en probeerde met alle macht in mijn herinnerings juke box de knop te vinden om het stil te zetten. Welke knoppen ik ook indrukte de muziek stopte weer niet tot plots het er op leek dat de stilte weer intrad.
Langzaam leek het of ik alleen mechanisch geluid hoorde dat plaats had gemaakt voor het zingen. Nou dat was dan maar even want langzaam hoorde ik een orkest aanvangen en ja hoor daar was Ramses Shaffy weer die begon over doorgaan. We zullen doorgaan met alle voorbeelden die daarbij hoorden. Of de tekst in mijn hoofd nu de originele tekst van het lied was of niet klaarblijkelijk kwam ik niet los van het getoeter en was het zelfs de vraag of het niet beter was om wakker te worden.
In mijn dromen kan ik beslist goed sturen en zou het wakker worden geen punt zijn als het lichaam niet aangaf nog graag even te willen rusten en mijn ogen lekker afgedekt het zonlicht van zich af probeerden te houden. Het moment wakker worden zoals een haan dat zo mooi kan inzetten bij de eerste zonnestralen was door mij nog niet gehoord alhoewel de zo'n zich duidelijk liet Gelden.
Misschien moest ik toch maar aan de andere kant van het huis gaan slapen om zo het ochtendgloren langer van mij af te houden. Mijn hoofd stond niet stil en de droom ging maar door met de zo'n als thema. Nog even en dan zou ik er dan toch aan moeten geloven om mijn grote blote voeten aan het koude vloeroppervlak toe te vertrouwen.
Niets van dat al droomde mijn lichaam. Ik trachtte mijn droom te vervolmaken door dieper door te dringen in de romantische sfeer van de herders en herderinnetjes en weg te zakken in de pastorale van de Renaissance. Ik trachtte de idylle van van de kleine opera te pakken om zo weg te soezen zonder de muziek.
Ik plaatste mijzelf in de landelijke omgeving van alpenweiden en zag bijna Julie Andrews aan komen dansen tot ik goed keek. Ik zag het toch goed het was niet Julie Andrews maar Liesbeth List. Het was ook niet kolonel von trap maar, nee hê Ramses Shaffy die als zo'n uitgebeeld begon e zingen. Het was onmiskenbaar de pastorale die met zijn eerste klanken en woorden mijn droom doorboorden.
Niks geen edelweiss waarin de boodschapper het eigen land en tegen de Anschluss als boodschap op het zangconcours werd gebracht, het was Ramses Shaffy die zong alles draait om mij en als zon verkleed zijn plek in het heelal bezong. Natuurlijk paste het wel in de romantiek van mijn droom waarin ook kolonel von Trapp eigenlijk ongewenst was.
De liefde die bezongen werd in beide liederen waren wel de wens van mijn droom die toch verstoort werd door de zonnestralen die als zij vallen op de regenwolken een prachtregenboog vormen. Ja die regenboog en het hemelpaleis paste nog goed in mijn droom maar langzaam was ik toch een beetje klaar met Ramses Shaffy en Liesbeth List.
Ik wilde zelf door die alpenweiden rennen met een muze in een drindl. De droom liet zich dus niet meer sturen ik besloot langzaam wakker te worden als de aarde die door de zon verwarmd werd en luisterde naar de bijgeluiden die zich langzaam uit mijn omgeving aan mijn geestesoog aan het doordringen waren.
De klanken van de muziek uit het muziekstuk klonken als klaterende klaroenen door alsof niet alleen de zo'n maar ook de muziek mij wilde wekken.
Ik begon al tegen te sputteren en raakte al vol vuur met mijzelf in gesprek, zo leek het. Ik begon dichterlijk woorden te spuwen die gevoelsmatig beantwoord werden. Als een regenboog van kleurrijke woorden die in een onbekende dichtvorm en taal op mij neerdaalden terwijl ik onder deze poort van Renaissance gevoelens heen liep bewoog ik mij verder.
De droom werd te ingewikkeld en de muziek begon een allegaartje te worden. Ik kon de slaap niet meer vatten en bleek nadat ik langzaam bijkwam al een tijdje geroepen te zijn en antwoord gegeven te hebben ; geen mens kan mij dwingen, je kan me niet dwingen om van de zo'n te houden. Eenmaal de doek van mijn hoofd gehaald begreep ik dat het dringend tijd was om op te staan.
Ik heb mijn slaperige hoofd maar onder de kraan gehouden. De hele dag achtervolgde Ramses mij op tv en radio. Ik keek omhoog en zag de blauwe lucht het was tijd om naar mijn baas te gaan.
0 Reacties