De metro naar Zwijndrecht

Een jarenlange discussie was het binnen de gemeente Zwijndrecht. Het ging over de metro naar Zwijndrecht die doorgetrokken zou worden via de Koninginneweg naar het station. Als je nu via Google zoekt dan vindt je het hele tracé. Vanuit Rhoon zou het via Lombardijen Ridderkerk en Ambacht door Zwijndrecht lopen met als eindstop het station Zwijndrecht.

De discussie over het tracé en welke verkeersmodaliteit het zou worden, tram,bus of metro bleef maar door gaan, maar vooral de term HOV-D was wat er overeind bleef. Nu was de discussie over het onderwerp iets wat meestal abstract is en wat weinig mensen meekrijgen. In de Volgerlanden en de laan van Walburg was er al veel ruimte ingetekend voor het openbaar vervoer.

Toch was er wel een flessenhals na Walburg te overwinnen als het traject definitief ingevuld moest worden. In de periode dat ik opbouwwerk deed voor de VOS ( vereniging de Onderste Steen) meldde zich een bewoonster van de Koninginneweg  met het verhaal van de Metro en achterstallig onderhoud aan de woningen.

Het achterstallig onderhoud was een technisch simpel onderwerp dat met brieven en verzoek tot overleg te beslechtten was maar de invloed van het tracé was niet zo simpel. Het was wel duidelijk dat er tal van ideeën waren zoals eerder beschreven. Voor de woningbouw was dat telkens een excuus om niets te doen maar het zou nog wel jaren duren voordat iets concreet zou worden dus werd er marginaal onderhoud gepleegd.

Niet netjes feitelijk dat je de boel laat versloffen en achteruit laat gaan maar wel huurverhoging blijft heffen. Tien jaar na het eerste gesprek over de openbaar vervoer route kwam opnieuw de discussie op gang maar dan binnen de gemeenteraad. Het idee van de metro was nu verlaten en er werd een bovengrondse oplossing gezocht.

Nu was er tot op dat moment geen enkel plaatje maar het werd steeds concreter. Het zou een bovengrondse tram worden met twee sporen. Zwijndrecht had tot negentiendrieenveertig al een tram gehad die via de Rosestraat in Rotterdam   doorliep tot Oostvoorne en in Zwijndrecht eindigde op het Maasplein.   Iedereen zegt wel het Veerplein maar daar liep geen spoor.

De tram had een traject over de Rotterdamseweg en bediende zo ook Ridderkerk en Ambacht. Het was een andere periode waarin de exploitatie leidde tot opheffing aangezien het schijnbaar niet haalbaar was. De tram beklom in Zwijndrecht de dijk en sloeg bij de Bethelkerk af langs de remise zo de dijk op. De foto's uit die periode laten zien dat het thema veiligheid een ander niveau had.

Vijftig jaar na de opheffing ging de discussie dus weer over een tram via Ridderkerk, ambacht door Zwijndrecht via een ander tracé. De plaatjes waren duidelijk. Een tram zoals we dat in Rotterdam ook Kennen. Een vreemd gezicht als je de presentatie zag geprojecteerd op de Koninginneweg. Dat gaf nogal wat ruimtedruk.

Voor de huurwoningen was het al duidelijk gemaakt aan de bewoners die zich in eerste instantie al gemeld hadden bij de VOS, uw woning wordt gesloopt. De discussie in de gemeente had nog steeds niet geleid tot een beslissing   maar voorgezet op het niveau HOV-D, wat staat voor hoogwaardig openbaar vervoer Drechtsteden toen de woningbouwvereniging twintig jaar geleden de bewoners bijeen riep met de mededeling; wij gaan uw woning slopen, want het is nodig vanwege het openbaar vervoer.

De gemeenteraad moest nog besluiten maar de woningbouwvereniging had de wethouder meegenomen die met droge ogen vertelde dat het nodig was. Alle aanwezigen waren verbijsterd, huurdersraad, huurdersvertegenwoordiging en uiteraard de bewoners alhoewel velen het riedeltje over het openbaar vervoer vaak hadden gehoord. Wat komt er dan, was de vraag maar, vooral veel boosheid en wat betekend dat dan en geldt dat ook voor mijn straat.

De directeur kon op het laatste geen antwoord geven. Hij kende zijn eigen complex niet laat staan de inhoud van het OV plan. Doornstraat, Doornplein en Lindelaan behoorden ook tot het complex. De discussie in de gemeenteraad en besluiten door de provincie, want die gaat er over, moesten nog steeds genomen worden.

Een principebesluit over het hoofdplan volgde en de discussie over de HOV-D zette zich voort in de Drechtsteden. Het ging niet meer over de metro of de tram maar over een busbaan op het traject van de tram. Twee onafhankelijke banen die doorstroming moesten garanderen voor de bus die steeds slechter bezet raakte. De bewoners zaten door de keus met de gebakken peren, hun woningen zouden wijken voor het traject en er zou dure woningbouw voor terug komen.

Gedwongen verhuizingen met weliswaar een verhuiskosten vergoeding maar er woonden tal van mensen sinds het begin uit de tijd dat de woningen neergezet waren en hadden er hun eigen paleisje van gemaakt. Ook de net nieuwe bewoners die voor twintig duizend gulden hadden geïnvesteerd schrokken zich een hoedje.
De flats Nicolaas Maesstraat moesten er aan geloven.

Nieuwbouw plannen werden aangepast en het type dure woning werd een stapje minder. Met de leegstand werd ook nog tijdelijk invulling gegeven aan huisvesting expats, mensen uit het voormalig Oostblok die als vrij Europeer en als nieuwe slaaf gehuisvest werden. Slechts een klein stukje werd gesloopt en na vijftien jaar sloopwoning werden de woningen weer plots normale woningen, met de opnieuw nodige onderhoud achterstand.

Vele mensen hadden dus feitelijk niet hoeven te verhuizen en rijden nog steeds met pijn in hun hart voorbij hun oude woning. De wethouder is reeds jaren verdwenen en de plannen voor de busbaan zijn gedecimeerd tot een vijftig meter lange bushalte over de bestaande weg. De plannen voor de metro zijn echter niet verdwenen.

De plannen om haltes te creëren bij de Thorbeckelaan, de Passage en het Station staan er nog steeds keurig in beschreven. Ondertussen is het spoor in beeld voor een snelle verbinding met tussenstops. We noemen het light rail. Geleidelijk verhuizen oud bewoners die nog niet verhuisd waren vanwege de druk vanuit de HOV-D naar hun nieuwe ouderen woning en wachten anderen maar weer af wanneer zij uiteindelijk moeten verhuizen in het kader van nieuwe plannen waarvan niemand weet hoe, wat en waarom.

De verhuispremie is het enige waar men zicht op houd want dat blijft een mooie kostendrager. Het openbaar vervoer blijft geen concurrentie voor de andere vormen van vervoer. Dagelijks rijden de lege bussen voorbij die vroeger toch echt propvol zaten. De tram is verdwenen uit Zwijndrecht en de kans dat die terugkomt is nihil. De bewoners zullen het nog steeds moeten doen met de plannen die volledig onduidelijk zijn.

De huidige wethouder nodigt wel de bewoners uit omdat hij zegt wat te willen maar wat en wanneer daar kan hij geen antwoord op geven. De bewoners moeten het doen met het kluitje in het riet. Het is wachten op Godot, waar de twee zijden van de weg de personen in het stuk van Samuel Becket voorstellen. Geduld is een schone zaak ik woon rustig verder wachtend op de metro die niet komt.