Er is geen groter kracht dan denkkracht. Geen mens neemt je af wat je in je gedachten hebt. Het is de kracht van de visualisatie. Ik leerde visualiseren in de jaren zeventig en dat was toch wel iets moois. Het was ook wel wat verwarrend want ik visualiseerde toch echt hele mooie dingen en er gebeurde toch heel veel lelijke dingen om mij heen.
De visualisatie van de vrede in mij kostte mij dan ook beslist veel moeite. Visualiseerden er dan zoveel mensen lelijke dingen dat er zoveel ellende op de wereld was of moesten er nog zoveel mensen bewust worden. Vanuit de Griekse verhalen begreep ik veel beter dat die visualisatie niet zomaar een gegeven was. Het stuk wat we als karma kunnen benoemen speelt daar een grotere rol in.
Nu was het wel mooi dat ik intercultureel kon denken maar dat kostte mijn probleem niet op. Het probleem van het visualiseren van wereldvrede en een tevreden wereldbevolking die voldoende eten en te drinken heeft en bewust samen op en met moeder aarde in balans leeft.
Iedere keer als ik mijn neus stootte of dreigde te stoten wist ik op tijd een visualisatie te vormen die mij de ruimte gaf om gelukkig te blijven ademen. Vluchtten kan niet meer werd er gezongen terwijl juist iemand als Annie MG Schmidt telkens van die positieve verhalen had geschreven. Nu was ik veel van die verhalen al kwijt geraakt in de drukte van mijn leven en dat scheelde dan dat ik ging doemdenken.
Hoewel het laatste iets was waar ik mij veel op betrapte. Nu scheelde het dat de brede oriëntatie door het intercultureel denken mij hielp door het aardse tranendal heen te lopen. De tijding was daar een heerlijk voorbeeld in , hoezo waarom, de vraag is het halve antwoord en zindelijk denken is de rest. Muziek was ook een heerlijke remedie.
Nieuwe maar ook oude componisten boden toch een goede ontspanning, terwijl zij tal van thema`s lieten passeren. De thema`s als hebzucht en overheersing kwamen daar voldoende aan bod. Maar ook uitbuiting door programmering van consumptief gedrag. Met grote regelmaat kon ik weer dansend door het leven op de positieve gedachten die voortvloeiend uit oude thema s in nieuwe jasjes toepasbaar waren op de op dat moment heersende maatschappij.
Vaak betrapte ik mij weer op het systeem denken waardoor ik terugviel in een soort slijtage van gedachten die mij niet vooruit hielpen. Het, zie je wel en , ze zullen het nooit leren, kwam regelmatig voorbij. Dan moest ik mij weer herpakken en de basis of de kern van datgeen wat mij triggerde te vinden. Gelukkig kon ik grossieren in filosofieën die inzicht konden geven.
Maar dan moest ik mij wel weer openstellen voor mijzelf, mijzelf beveiligen tegen de vervuiling van de maatschappelijke programmering. Marketing technieken doorgronden was dan ook wel een kunst, de psychologie van de verkoop begrijpen en deactiveren en je eigen creatieve proces weer laten stromen en opnieuw visualiseren. Zen en de kunst van het leven.
De bokswedstrijd van het leven was een worsteling waarin ik geen strijd wilde leveren. Ik wilde vrede en moest dan ook zorgen dat ik die zelf weer bleef vasthouden. Als ik in de brede interculturele gedachtegang rondging was iedereen daar mee bezig maar zodra ik verder focuste was dat niet de praktijk. Dat waren mooie momenten van meditatie en contemplatie.
Iedere dag opnieuw kon ik dat gaan toepassen. Poeh dat was eigenlijk niet leuk terwijl ik iedere dag toch begon met een leuke gedachte, het goede gevoel en werd geconfronteerd met een toename vandalen wat ik niet gevisualiseerd had.
Tijd om opnieuw mijzelf tegen het licht te houden n te bezien of de visualisatie en het enthousiasme wel juist gericht was en niet vanuit een marketinginstrument was ingegeven.
Ha dat was wel mooi hoeveel jaren waren er al niet voorbij gegaan waarin het er toch anders had moeten uitzien. Laten we het eens omdraaien dacht ik. Als ik alles nu eens ga beschouwen en kijken wat er gebeurt is. Zie ik dan of de visualisatie wel past. Klopt het wat ik gevisualiseerd heb of heb ik mij gewoon heel vaak laten afleiden. Dat was een mooie oefening.
Daar moest eens goed over nagedacht worden. Het viel mij op dat ik mij vaak aanpaste naar de mores van het moment en dat de concentratie op dat ene punt wat voor een visualisatie zo belangrijk is geconcentreerd te blijven niet vastgehouden werd. Het was mij duidelijk, de prachtige gedachten waar ik mee gestart was werden in soort automatische wacht gezet.
Het was dus beter geweest dat ik had opgelet maar bleek. Juist alles wat gebeurt was, was eigenlijk ook wel wat ik in aanvang gevisualiseerd had. De hippie die ik wilde wezen was tevoorschijn gekomen, terwijl ik bezig was met het huisje boompje beestje denken want ja dat was ook wel leuk. De tweeslachtigheid had dus duidelijk zijn werk gedaan. Wat wilde ik nou ? Leven als de dikke rijke meneer of dat achterlaten en wonen in de regenton.
Het verschil werd steeds duidelijker. De filosoof in de regenton was mooi in de tijd dat het verhaal zelf. De grot waar de goeroe woonde was mooi in het land waar het paste dus ging ik het maar anders benoemen. Mijn grot , de betonnen regenton waar mensen kwamen voor advies dat was waar ik leefde. Op dat moment kwamen er tal van mensen voorbij.
De verschillende stromingen uit alle landen belden aan en de ontmoetingen waren bijzonder. Voor een ieder was er een vriendelijk woord en bood ik de oplossing. Geld werd een vreemd begrip terwijl de prachtige gedachten steeds mooier werden en de werkelijkheid de visualisatie werd. De verbeelding blijft nog steeds onmogelijk en de liefde vánuit en in mijzelf is de moeilijkste opgave.
Juist dat was wat mij opgevallen was bij het terugkijken dat ik telkens de moeilijkste visualisatie koos en daarin wel bleef geloven. Sterker nog ik geloof er nog steeds in. Wat is er mooier dan in liefde leven en wat is er moeilijker dan dat. Geweldig dat ik daarin kan rond blijven zwemmen. Het is soms een prachtige gedachte die even laat wachten om te laten komen op het moment dat er geschikt voor is.
0 Reacties