Hoe kijk je soms de wereld in
Vanmorgen keek ik onderweg om mij heen en zag wat er in de wereld gebeurde, niet de wereld zoals het wereldtoneel, nee de omgeving en wat daar gebeurt. Het is mooi om met een kinderlijke beleving naar alles te kijken en zonder er direct over na te denken of te beschouwen te zien wat er gebeurt. Ik ben fan van Jan van Haasteren, sinds de jaren tachtig, en keek naar de wereldals de bekende puzzels van zijn hand. Het begon eigenlijk bij een kraan die over een gebouw materialen takelde. Ik werd door iemand opmerkzaam gemaakt over de aanvoer van goederen over een gebouw heen en de kraan was een hoge kraan die op het parkeerterrein voor het gebouw stond. Alleen al kijkend naar het hijswerk en hoe de kraan in elkaar stond, of beter uit elkaar geschoven , gaf al een heel bijzonder belevings deel. Aangezien je er kort naar kijkt en de beleving deelt is dat makkelijk losgelaten. Toch kriebelt dat dan en kijk je nog een keer onbevangen naar het spektakel, ziet een loshangende kabel en fantase