Toen was het geluk nog heel gewoon levert eenieder een direct herinner moment op. Beelden van het televisie programma, van de eigen beleving, of muziek die het bezingt. Juist die zoektocht wat een mens gelukkig maakt is interessant. Vanuit de marketing probeert men de producten aan de man te brengen die suggereren dat je er gelukkig van wordt. Of dát je de producten moet kopen die je gelukkig gaan maken. Tal van producten komen in aanmerking afhankelijk van het tijdsgewricht wat je bekijkt.
In het nummer het Dorp van Wim Sonneveld, met de vertaalde tekst van Jean Ferrat, geschreven door Friso Wiegersma onder zijn pseudoniem Hugo Verhage wordt direct een beeld opgeroepen van vervlogen geluk.Wat er gebeurt bij heel veel mensen is dat er een geluksmoment wordt opgeroepen, niet dat men zal denken aan de leeglopende bergdorpen van Jean Ferrat of aan het Deurne van Wiegersma maar vooral aan het beeld van de eigen omgeving dat opgeroepen wordt door de melancholie die er uit spreekt.
De televisie serie met de gelijknamige naam heb ik zelf nooit gevolgd maar mensen als Gerard Cox en Joke Bruijs appelleren wel aan diezelfde melancholie in de serie natuurlijk gelardeerd met heel veel humor en het dagelijks leven van destijds. Dat dagelijks leven dat is waar wij ons geluk zoeken. Het is weer voorbij die mooie zomer is waar ik Gerard Cox het eerste van herinner. Ook daar zitten van die herinner momenten in waardoor je terug kan zwijmelen of zwelgen in de emotie. Veel van dit soort momenten ken ik zelf ook en in de muziek vind ik er veel van terug want wat vinden wij zelf de mooiste liedjes, die teruggrijpen op mooie momenten.
Of het nou de liefde is, toch wel een van de meest gebruikte onderwerpen, of de herinnering aan bijzondere momenten het grijpt terug naar ons -geluk-gevoel. Zelfs de depressieve mens grijpt terug op zijn geluksgevoel met teksten waar een ander mens de haren van te berge rijzen. Maar wat is geluk? Tevreden zijn met je levensomstandigheden, daar kan ik mij veel bij voorstellen. Ik kon gelukkig zijn met niks terwijl mijn vader en moeder zaten te praten over van alles en niets. Terwijl ze doodsimpel genoten van een kopje koffie of thee.
Ik herinner mij dat zij in hun stoel zo zaten te praten en het over toekomst maar ook verleden hadden. Hun mooie herinneringsmommenten. Dat is in mijn beeld waarbij ik gelukkig genoeg ook een foto weet te plaatsen om te kijken of het niet een aangeleund of fantasie beeld is. Want het kopje thee komt natuurlijk voor in het nummer wat een mens gelukkig kan maken. Dat klopt natuurlijk wel want het zijn de stoffen die in de hersenen die vrijkomen als we ons gelukkig voelen. Nu zijn de herinneringen zoals die bezongen in het nummer van het Dorp voor mij minder van toepassing maar het gevoel van melancholie wat opgewekt wordt zeker wel.
Daar past dan ook wel het nummer van Gerard Cox die mooie zomer bij. Daar wordt bij mij direct een beeld gevormd. Bij het nummer la Montagne komt direct een warmer gevoel naar boven. Het beeld van mijn moeder die geniet van dat nummer als dat uit de speaker van de radio komt. Ik zie haar genieten waarbij ik mijn kan voorstellen dat zij aan het dorp denkt waar zij vandaan kwam. Bij al die beelden vormt het stukje geluk wat ik ervaar een enorme kracht die mij de moed geeft aan te pakken wat ik in het leven wil doen, ondanks alles wat tegenzat.
Het appelleert aan mijn emotionele intelligentie die mij in staat stelt om te gaan met geluk. Ik herinner mij meer tegenslag dan voorspoed in het leven maar evalueer ik het goed dan zie ik dat het geluk wat ik ervaar telkens opnieuw komt bovendrijven en dat is het belangrijkst. Telkens zou ik kunnen zeggen " toen was het geluk heel gewoon", maar ook nu weet ik nog steeds te genieten waarbij de uitdrukking geluk van toepassing is. Wat maakt mij gelukkig? Dat ik zelf kan denken en voelen, dat ik de baas ben in mijn eigen hoofd want dat is toch wel een groot goed.
De bergdorpen van Ferrat zie ik aan mijn geestesoog voorbij komen als ik ze hoor. De dorpen die ik gezien heb in vakanties in Frankrijk. Het nummer roept mooie momenten op naast de droefenis die er ook uit spreekt. Recent kwam ik een kennis tegen die in zo een dorp gewoond heeft en vertelde over de nieuwe leegloop. Zij was samen met haar man naar Frankrijk vertrokken en bevolkten met tal van andere nationaliteiten het dorp. Een geweldig mooi verhaal met kleurrijke mensen die een aanvulling vormden op de oude locale bevolking.
De verhalen deden mij goed terwijl ik zelf er maar één keer op bezoek ben geweest. Het verhaal maakt mij gelukkig terwijl alles er omheen ook als een aards tranendal verteld kan worden. Vroeger was het niet beter maar was het zó kan ik stellen. Zo als het was en zoals het vandaag is, kan ik gelukkig zijn met het niets van nu in vergelijking met het niets van toen. Nou zeker wel. Ik begrijp dat het stuk emotionele intelligentie mij er telkens doorheen sleept. Juist het kunnen genieten van niets, al geef ik mijn laatste eten weg en heb zelf niets te eten, niets is alles.
Ik heb heel veel voorbeelden van dat geluk en het schrijven er over vervult mij er dan weer mee. Wat kan ik die batterij er toch weer mee opladen, aan die herinnering van mijn moeder, hoe kort ze ook in levende lijve bij mij was, van het niet hebben van bezit en meer van dat soort voorbeelden. Toen was geluk nog heel gewoon zongen Kees van Kooten en Wim de Bie in negentientweeenzeventig. Mijn moeder was toen al overleden maar dat nummer was een soort van mooie herinnering aan haar en riepen beslist tranen op ( en eigenlijk nog wel ).
Zelfs de tranen van verdriet werden omgezet in geluk hoe moeilijk het ook was. Die bitterheid die eerst ontstaat, die langzaam verder gaat naar iets neutraals om over te gaan in het geluksmoment. Het is een best moeilijk begrijp ik voor heel veel mensen en ook al vertel ik het simpel om dat geluksgevoel te ervaren.Ik kan mij zelfs voorstellen dat er mensen zijn die bij het lezen een heel andere emotie dan geluk ervaren. Geluk is een lastig begrip, laat staan de stelling toen was geluk heel gewoon.
Denk maar terug aan je eigen straat en de verschillen in wat te benoemen is als geluk. Toen ik recent een poster zag van SOS kinderdorpen deed mij dat toch ook weer dat geluksgevoel opborrelen. Al die momenten van wauw wat mooi, en dat zijn er veel, ja dat alles kan mij als mens gelukkig maken. Vandaag ben ik een gelukkig mens want ik heb dat gevoel van geluk wat opgewekt wordt door de gedachte aan de tijd dat geluk heel gewoon was, want het mooiste bezit zit in mijn hart. De liefde die mijn geluk voedt.
0 Reacties