Deze week was ik weer druk. Heb je ADHD dan, werd mij gevraagd. Nee hoor alsof het voorjaar was een soort grote schoonmaak gevoel. Nu is dat voor mij vooral een uitdrukking die niet echt op mij van toepassing is. Want als ik de kolder in mijn kop heb (ook weer zo een mooie uitdrukking) dan ga ik gewoon aan de slag. Ik pak iets bet en een aantal uren later kijk ik weer eens op en beschouw het resultaat. Het kan dus zomaar zijn dat ik iets bedacht heb om te doen en naar het resultaat te kijken om te zien dat er iets heel anders uit mijn handen tevoorschijn is gekomen.
Dat creatieve proces, ik kan prima geplande klussen klaren, is iets waar ik mij graag meditatief in verlies. Het is net als voor een zaal staan om te orakelen en precies de kern te weten te raken. Gekke dingen die ik bij de grote schoonmaak vind passen. Nu was dat deze week best wel leuk want ik had wel een gepland project staan, het maken van een kast, met een ontwerp waar ik over nagedacht had. Het ontwerp was als basis drie keer aangepast met tal van accenten die ik telkens weer veranderde. Ik hakte de knoop door, ging op pad voor materiaal, liet het zagen et voilà de basis was er.
Bij het maken ging ik weer geheel intuïtief te werk. Het ontwerp geraadpleegd en toch weer aangepast. Een paar uur later, geheel doorgezweet door mijn drukdoenerij, stond mijn kast, aangepast en wel, in elkaar. Tevreden met de verwording, uiteraard weer anders dan bedacht kreeg deze zijn bedachte plek en werd ingeruimd. Nu draaide het vooral om dat laatste want die kast moest de rommel herbergen die zo her en der door mij neergelegd was. Rommel noem ik heel veel spullen van verkoopmateriaal tot dossiers en archief.
Door de kast kreeg alles een goede plek en kon ik alles goed sorteren en gaf de opruimwoede een mooie uitlaatklep. Ondertussen vind ik dan van alles terug. Zaken die ik al weer afgeschreven had als kwijt. Daar zaten dan flink wat meevallers in. De brieven over de AIVD die vertellen dat ik mijn dossier niet mag inzien maar met als bijlage mijn vredesactiviteiten ten tijde van de actieweek tegen kernwapens. Maar ook de brieven over mijn huis over dubbel glas wat ik zelf mocht kopen en de verhuurder wel wilde plaatsen, over de sloop en de heroverweging.
Alle brieven heb ik maar weggezet in het bakje humor. Want van heel veel zaken wordt ik niet meer warm of koud. Wel heb ik vanuit het archief toch uiteindelijk maar een hele berg papier verwijderd waar geen meerwaarde aan zit te bewaren. Goed dus dat opruimen wat vooral begon met het maken van de kast. Heerlijk toch opruimen en dan een poststuk van de begrafenisverzekeraar openslaan met een artikel; opruimen voor je overlijd. Ik werd meteen weer vrolijk. Nou dan heb ik nog heel veel op te ruimen. Wel een goed idee overigens en ik las dat ze het in de scandinavische landen veel doen.
Ik was daar ook al mee gestart nadat ik uit het ziekenhuis ontslagen was en weer een beetje uit de voeten lkon maar nog lang niet genoeg besef ik na het lezen van het artikel. Ik heb nog twee bedrijven op te ruimen en dan dat archief met al mijn persoonlijke levensverhalen. Het zette mij niet verder aan het denken maar wel gemotiveerd aan het doen. Ja eerlijk gezegd genoot ik de afgelopen dagen van het hergroeperen van alle spullen. Alles bijeen brengen om van daaruit steeds verder te decimeren. Het leuke is dat je toch wel al die dingen tegenkomt die concreet in mijn hoofd zitten en een bevestiging zijn van waar ik nog mee aan de slag kan gaan.
Het is juist dat stuk waarmee ik begonnen was wat leidde tot een keten van van daden. Ja ik heb nog heel veel verkoop materiaal en nog stapels ideëen maar ook archiefstukken als basis voor schrijfwerk. Leuk, heerlijk toch, jawel zeg ik tegen mijzelf gewoon genieten. In het archief kom je dan stukken tegen die te maken hebben met het Veerplein en dan zie je de foto s van het Witte Paard met drukkerij Zwijndrecht er onder. Dat witte Paard en alle samenhang met de tram naar Oostvoorne via de Rosestraat in Rotterdam.
Alle foto's en plaatjes van de rijksstraatweg en het wapen van Rijsoord het café op de hoek in Rijsoord waar een halte was. Allemaal zaken die gedurende het werk proces van opruimen voorbij komen. Eigenlijkj denk ik dan weer ik wil een grotere werkkamer. Mijn huiskamer is nu het centrum van al mijn activiteiten maar eigenlijk mag die twee keer zo groot. Zo heeft opruimen geen zin als ik zo bezig ben. Want meer ruimte is meer rommel. De kennis die ik recent tegenkwam en waarbij we nog eens na gingen hoeveel spullen er al niet achtergelaten waren, zij is ruim tachtig.
Heerlijk toch zwelgen in de emotie die aan de spullen hangen. Het was dus goed dat opruimen en weggooien want doe ik het zelf niet dan moet een ander dat doen. Ik herinner me de tijd dat ik alles in twee kamers wist onder te brengen. De kelder onder het Witte paard waar drukkerij Zwijndrecht gevestigd zat had voor mij iets magisch. Dat beeld is wat bij mij opkwam als werkruimte met al mijn spullen. In plaats van zetmachines mijn computers om op te werken, mijn mediahoek voor muziek en televisie met een sofa om op uit te rusten, en uiteraard een klein cateriunghoekje.
Heb ik dan genoeg, nee, net rupsje nooitgenoeg. Het enthousiasme opgewekt door het opruimen geeft goede energie, geen ADHD, maar om te realiseren wat ik graag wil, een boerderij als bijvoorbeeld panoord is ook goed, moet ik nog wel wat geld zien te verdienen of de loterij winnen. Och, simpel toch, ik heb nog steeds wat te dromen. Veertig jaar controleert de AIVD mij al, ook een mooi resultaat, maar toen wilde ik die ruimte ook graag en zat ik net zo te schrijven en te werken. Ik droom het nog steeds om het te realiseren.
Ook al hebben we het nog niet allemaal bij elkaar zo samen met al die spullen heb ik het allemaal. Wat ik je hoofd zit nemen ze je niet af, Heerlijk toch. Ik blijf kijken naar de foto's werk gezellig op mijn opgeruimde werkplek en geniet met alles wat ik bezit en dat is vooral een grote dosis humor die onbetaalbaar is. Ik reis door de tijd die niet bestaat waardoor ik nergens op hoef te wachten het komt vanzelf, heerlijk toch.
0 Reacties