Chris Moorman`s blog

De discussie in de maatschappij over de beloning van verschillende beroepen hoor ik al een tijdje aan. In negentiennegentig liet ik een vast inkomen achteren vertrouwde er op dat ik er wel zou komen. Waar is natuurlijk een vraag die mensen dan stellen maar goed op het pad van het leven is het een kwestie van de weg volgen. Het verschil tussen nu en toen is technischer heel groot omdat de vergelijking tussen de opbrengsten van werk een gesprekspunt is wat ik al heel mijn leven ken. De laatste tijd kwam het gesprek telkens weer terug in vergelijkingen. Nu ben ik van algebraïsche vergelijkingen en luister dan altijd mee of ik die in kan zetten met de opmerkingen die gedaan worden. Op zich gaat dat best redelijk. Het leid dan niet tot een oplossing maar wel tot een uitkomst. De oplossing van meer inkomen verwerven is veranderen van werk. Dat kan natuurlijk wel eens lastig zijn als je niet in een profiel past of de juiste opleiding niet hebt afgerond. Vooral dat laatste was een variabele in

Bij toeval, althans zo noem ik dat, kwam ik uit op het thema patatzaak. Ik ben niet echt een patat eter maar er is patat wat ik wel lekker vind en ook niet. Het gekke is dat patat of friet in hun benaming een wereld opent waarbij de discussie over wat wat is tot grootse discussie leidt. Ik voor mij beschouw de gefrituurde aardappel wel als een kunstwerkje van smaak als ik het over patat heb. Zo zie je maar hoe je er tegen aan kijkt. Patat in mijn jeugd was iets bijzonders en niet alledaags zoals dat nu wel in het straatbeeld opduikt. Patat was iets van de straat en daarmee werd het anders gekwalificeerd een soort armoede eten. Nu hield mijn broer van gebakken aardappelen maar dat was toch anders dan patat. Patat van Koos Hordijk op het marktplein was de eerste gedachte toen ik terugdacht aan patat in mijn leven, daarna dook Vermoen op in de van Goghstraat  en de Boef onder aan de brug en dat allemaal in Zwijndrecht. Logisch omdat ik daar woonde en dat dit in de steeds groter wordende c

De prikkeling die ontstaat om  te gaan reageren als je iets leest, ziet of hoort  is altijd aanwezig. Zo zit ik in elkaar. Toch heb ik ondertussen een element ingebouwd waarin ik redelijk in staat ben dat eerst te evalueren. Het hoe, wat, waarom helpt daarbij en vormt dan vaak al voldoende elementen om daar iets mee te doen. Door recente foto's ontstond ook zoiets. Omdat ik al heel lang foto's maak ken ik ook wel de effecten die op kunnen treden.Tegenwoordig maak ik foto's  met de telefoon. Eigenlijk bel ik nog wel met de telefoon maar is de techniek dusdanig dat je ook kan stellen dat deze zakcomputer mij in staat stelt foto' s te maken. Dat scheelt dan weer een dure camera. Recent besprak ik de nieuwe fototechniek met een kennis die zijn oude camera verkocht. Hij vertelde naar aanleiding van mijn vragen dat je met de oude lenzen nog veel meer moest scherp stellen. Voor mij is dat dan iets nogmaals. Op dit moment is er het televisie programma " het perfecte plaatj