Vakantie

Het is een thema in een mensenleven waar veel beelden mee opgeroepen worden. Ik kwam het thema tegen, ik ga wel eens met vakantie, rondom het thema emotie van herinneringen, wel positieve. Het gekke is zoals ik net schreef dat er veel emoties een rol kunnen spelen. Het beeld wat naar boven kwam was volstrekt een puur beeld van mooie warme ervaringen.  Het was echt een heerlijk gevoel wat opgehaald werd door een gesprek wat daar niet op gericht was. Ik dacht terug, door het gesprek, aan mooie beelden van blauwe luchten langgerekte wolken die voorbij dreven bij een heerlijke zomerse temperatuur. 

Ik ging als jongmens op vakantie uit logeren en de beleving was heerlijk. Voorafgaand aan de reis was er al die sfeer van verwachting naar iets moois en ongedwongens   Voor mij als jongmens was dat zo, de stress bij alle voorbereidingen drukte lag drukte niet op mij. Ook de reis an sich  was een geweldige beleving. In het gesprek ging het over de beleving die bij ieder vakantie toch normaal zou zijn. Nou daar reageerde ik maar niet op omdat ik zoveel had meegemaakt dat vakantie niet een pretje was. Maar juist het beeld van die ongedwongen verwachting en bevestiging bij aankomst en verblijf, deed mijn hart weer spreken.

Wat had je als mens meer nodig dan dat een verwachting uitkomt en je ervaring vult en aanvult met gebeurtenissen die een geschiedenis op zich is. Vakantie durven doen is iets wat ik ben gaan doen. Het is een wereld van invalshoeken die ik ongedwongen heb meegekregen uit die zomers, ik heb er gelukkig een paar gehad, waarin vakantie vrijheid was zonder zorgen , zorgen werd veel meer het stuk zorg dragen voor een ander. In het gesprek kwam bij mij dat mooie beeld van weidse gezichten stralende luchten en de geur van zwoele zomeravonden waarmee ik in slaap viel.   Ik zit nog wel eens in mijn tuin en geniet dan ook weer maar dan stap je weer je huis en je leven binnen. 

Wegzijn op een andere plek dat doet meer. Loslaten van beslommeringen kan helpen als je dat in je eigen tuin doet en dan zorgt voor een warm gevoel en wat voorbereidingen zoals afwijkend eten of knabbelen. Dat ander eten en knabbelen kwam niet naar boven bij die mooie avonden waarin ik in slaap viel. Een lekker koekje af en toe dat was het wel want ik zat in een uithoek waar niet zoveel voorhanden was.  Juist dat weinige simpele leven, er was geen badkamer, koken was primitief maar de levendigheid was het stuk vakantie.  Als je dan naar huis ging en dat primitieve ging missen wist je dat je het leuk had gehad.

Zo genieten van mooie momenten en die kunnen bovenhalen vulden langzaam mijn leven. De mooiste les was die ik leerde toepassen was te genieten van de mooie dingen die in beelden bij jezelf konden blijven. Zo leek elke dag wel vakantie. Toch is de wereld verdeeld in haves en not haves.  In die wereld is het mooi dat ik mensen kan leren lief te hebben en kleine momenten van geluk te koesteren. Het is gek om op vakantie te gaan als je de vakantie in je hoofd niet kan vieren..doe eens gek en vier de vakantie in je hoofd. 
Het iets wat beslist heel  moeilijk is, François een vriend die we op zo ‘n ongedwongen vakantie ontmoeten bracht opnieuw een ander inzicht mee.

Ik moest er ernstig over nadenken toen we hem ontmoeten.  Hij reisde met zijn  tent en wat kleding liftend zijn vakantie bij elkaar.  De afstand die bijzonder aflegde kan je met de auto, zonder files in tweeën een halfuur doen. Hij was daar meer dan een dag mee bezig geweest. Lang haar gaf hem minder lift dan als dat daar een vrouwen lichaam aan vast zat. Toen we contact kregen had hij al lange tijd niet gegeten en wij waren daarin de reddende engelen. We namen hem mee naar de lokale winkel en begrepen daar pas hoe mensen naar hem keken, een landloper hippie en uitvreter, terwijl wij de mens zagen.  Voor weinig geld kochten we eten en gingen naar het terras waar men ook al zo keek. 

Omdat wij goede betalende gasten waren was dat nergens een probleem. We hebben lang intact gehouden middels een kunst project en dat was erg leuk. Voor hem was vakantie vrijheid. Voor mij ook maar voor mijn vriend bleek dat meer een keurslijf. Toch wisten we ook daaruit te ontsnappen.  François en de locatie waar we elkaar later troffen was beslisters magisch. Het  stuk vakantiemedewerker ruwe randjes dat past bij mijn eerdere herinneringen van zwoele zomers en ongedwongen reizen. Ik kan het in mijn hoofd reizen, ontspannen ondanks de stress, de retrace van het leven. Ja ik wil er best aan mee doen nee ik heb reeds andere keuzes gemaakt. 

Vakantie is voorbij een vergezicht geworden waar de horizon altijd verder rijkt met mooie bloemen en aparte ontmoetingen.