Bergen in Nederland zijn schaars. Dat komt vooral door onze geologie. De hoogste berg in Nederland is driehonderd tweeëntwintig meter hoog en nog zeventig centimeter lang voordat iemand daar over valt. De trots op de Vaalserberg is er natuurlijk en wie van wielrennen houdt weet dat je in Limburg goed terecht kan om te klimmen en te dalen. In de rest van Nederland spreken we wel van bergen maar zijn het eigenlijk gewoon flinke heuvels van vijftig meter of minder. Ook dat is een flinke klim op de fiets, maar vergeleken met de Mont Ventoux die ondertussen heel bekend is, is het niets met zijn bijna tweeduizend meter.
In Nederland werden the dutch mountains bezongen door de Nits waarbij het ging over de vallei van bakstenen refererend aan de stad. Als je Nederland rijdt dan kom je terecht in dat Vlakke land zoals Brel dat zo mooi brengt. Nederland is vlak op die paar bulten na die we dan bergen noemen. Voor mij zijn de dijken en bruggen ook van die bergen waar je op de fiets een flinke kluif aan hebt om die op te klimmen. Nu doe ik dat iedere dag dus waar hebben we het over. Freek de Jonge heeft met de Nits de uitvoering dijken gemaakt en dat vind ik dan ook wel passend.
Het kwam door een oude foto van het veerplein van Zwijndrecht dat ik moest denken aan bergen of eigenlijk aan een berg in Frankrijk, Le Mont Saint Michel. Het dorp dat als een eiland voor de kust van Normandië. Ik zag Het Witte Paard mooi boven de rivier uittorenen zoals ik dat bij het getijdeneiland in Frankrijk ook zag Wij hebben geen abdij maar hebben wel met getijden te maken. Toch zag ik een overeenkomst met het eiland Oost ijsselmonde in de Biesbosch Delta met zijn opgestuwde rivierduinen waar de zee met haar getijden een rol speelt.
Le Mont Saint Michel kende ik als plaatje uit een kwartet voordat ik via aardrijkskunde meer leerde van de wereld. Het eiland kent een spirituele achtergrond waar druïden en monniken in de eeuwen voor de abdij al huisden. De oevers van de oude Maas kennen natuurlijk wel de geschiedenis van tal van stromingen op spiritueel gebied waar Sint Sura in Dordrecht het bekendst is. Toch heeft het witte paard eigenlijk ook wel de mystiek in zich. Zo kom je dat in Frankrijk ook wel tegen als Cheval Blanc en in Engeland zelfs in de kalkrotsen van Wiltshire, daar is het een symbool voor loyaliteit aan het koningshuis.
Toen ik een keer het eiland van Le Mont Saint Michel bezocht voelde dat prima aan. Alsof je een bedevaart aan het doen was met alle trappen op en het abdijbezoek. Het gevoel is iets moois want ik genoot van het moment dat het eiland aan de horizon verscheen met haar ligging voor de kust. Nu konden we gewoon via een aangelegde weg er naar toe en was die magie van de vroegere getijden weg verdwenen, het was een imposante berg om te beklimmen. Een soort middeleeuwse beleving met moderne restaurants en winkeltjes
Op zich kan je in Frankrijk veel middeleeuwse stadjes en dorpjes bezoeken maar de uitstraling en geschiedenis maken het gevoel. Zoals de kerk leegloopt in Europa, zo mistte je daar feitelijk de stoet van monniken, priesters of druïden die zo mooi in de geschiedenis van het verhaal van de geschiedenis passen. Het is als het missen van lucifers tegenwoordig in een huisgezin. Recent vroeg iemand naar lucifers en zo kwam ik weer terug bij de foto van het Veerplein waar de Zwijndrechtse nieuwlichters rondliepen en als zwavelstokverkopers of zwavelstok geloof werden neergezet.
De oevers, de dijken het vlakke land, het is Nederland op zijn smalst. Onze geschiedenis gaat misschien duizend jaar terug of daarvoor nog Romeinen of jager verzamelaars, maar het is niet zo zichtbaar als de berg van de heilige Michael. Ik fiets de dijken maar op en over beleef de wereld zoals die voelt. De magie van duizend jaar oevers met rituelen en geloiven die elkaars waarheid bestrijden. Van Galgeplaat maar beeldenpark als plek voor het nieuwe ritueel van muziek rituelen. Het drierivierenpunt van twistpunt naar feestplek waar geproost wordt op het leven. Het vlakke land waar bergen en dijken niet zijn wat het lijnken, een fata morgana in een woestijn van stenen.
0 Reacties