Het is alsof ik maandenlang in een winterslaap ben en soms zou ik dat ook wel willen. Heerlijk genieten in een staat van dromen met een lichaam dat zoals een beer of egel gewoon op vrijwel nul leeft. Mijn lichaam kan dat maar nooit langer dan vierentwintig uur. Het gebeurt mij soms dat ineens het lichaam een verstoring krijgt en dan even stopt, in de zin met een heleboel noodzakelijke functies. Dat afschalen zoals ik dat noem is vergelijkbaar met een mobiele telefoon waar de batterij leeglopen je hem toch paraat wil houden. Je schakelt dan tal van apps en functies uit zodat je op de laatste procenten van de batterij toch nog bereikbaar bent.
Ik legde dat recent uit aan iemand die ik uit het gezondheidswerk ken. Het leuke is dan de vraagtekens die bij mensen zichtbaar worden maar dat ze mij als mens accepteren. Binnen tal van vormen van sjamanisme is dit niet heel gek en waarom zou je er ook over spreken. Mijn boodschap die ik over aan het brengen was past in de gedachte. Collega ś, die mij dit wel eens hebben zien gebeuren, schrikken daarvan. Ik zit dan stil en beweeg alleen als nodig om ook gewoon te spreken, ook al kost dat zichtbaar wat meer inspanning. Als ik uitleg hoe dat werkt en wat voor leuke achtergrond er achter zit, dan moet ik altijd wel lachen over hoe er gereageerd wordt.
Als ik geen boodschap heb over te brengen dan spreek ik er ook niet over. Het is vooral het leerproces van niet spreken zonder te zwijgen. Zoiets als bewegen en stilstaan, woe wei. Door de kennisoverdracht van oude technieken is er veel mogelijk. Op deze plek waar ik woon is geen oude techniek zoals in het tweestromenland of het oude China waar die technieken bijna uitgeroeid waren zoals dat nu ook nog wel in Tibet wordt geprobeerd. Steeds meer duiken de oude culturen op die elkaar in ouderdom overtreffen. Zitten we eerst vijftien duizend jaar terug, komt er weer de volgende vondst van vijftig duizend jaar oud voorbij. Ik verbaas mij niet maar kijk vooral wat ik herken.
Zo legde ik deze week aan een jongere nog uit hoe simpel het kan zijn als je niet vanuit het westerse leren kijkt maar vanuit die heel oude kennis. De wiskunde van de universele mens. De kennisoverdracht die wij hanteren uit schoolboeken kan enorm goed zijn maar het helpt vooral als de leermeester het kan overbrengen Kennisoverdracht is een bepaalde magie en ik ben dan graag die tovenaar die met zijn verhaal zonder kop en staart de kennis overdraagt. Toen ik dat ooit deed voor een groep van hoogopgeleide mensen was de reactie dusdanig dat het mij erop wees dat ik als verhalenverteller zonder verhaal iets overgebracht waar kracht in zat.
Ik werd daar als het ware voor beloond met niets anders dan een bijzonder dankwoord. Wat is er machtiger: het zwaard of de pen bedacht ik mij. Ik ben er erg rijk door geworden, rijkdom in mijn hoofd en hart voornamelijk. In de afgelopen maanden ben ik dan ook niet stil gevallen maar was het beschrijvende deel in een soort winterslaap. Er was een sjamanistisch proces aan de gang waaraan eerst voldaan moest worden en na het ontwaken uit dat proces begon er weer een opbouw of regeneratie van het lichaam plaats te vinden Het lichaam werd gereinigd, de geest weer opgestart en het proces van liefde geven als een knop van een bloem weer geboren.
Woorden kunnen een diepgaande impact hebben maar begrijpen we wel wat de woorden aan intentie hebben. voor nu schenk ik weer liefde en gaan de woorden daar mee helpen
0 Reacties