Ik ben regelmatig actief maar kom ook momenten van degeneratie tegen. Ik noem dat graag zo omdat dit aangeeft dat er meer aan de hand is en dit technisch opgelost kan worden. Recent gebeurde het mij weer fysiek. Nu denk ik al heel lang in termen van Chinese geneeskunde uit de tijd van Lao Tse dus dan weet ik ook hoe te handelen. In gesprekken met artsen heeft dat in mijn leven al heel wat leuke gesprekken opgeleverd maar dat is een ander verhaal. Die degeneratie die technisch optreedt is vooral bij apparaten een lastig gegeven. Ik loop daar al langer tegenaan en vind dat niet altijd even leuk.
Als kind betrok ik wel eens de stelling; met een hamer los je alles op. Nou is dat wel wat simpel maar ook dat werd in praktijk gebracht door een bekende brandkastkraker. Aage M. meldde zich ooit bij het bedrijf waar ik luxe artikelen verkocht, en werd gewoon als eerzame klant ontvangen, hij had een bijzondere reputatie als vriendelijk mens die op spectaculaire wijze wist te ontsnappen uit de gevangenis. Geen geweld maar gewoon meesterlijk. Hij meldde zich gereden in een Rolls Royce en kwam tapijten en aanverwanten uitzoeken. Bij zijn vertrek wilde de Rolls niet starten, pakte een hamer en gaf een klap op de motor die uiteindelijk startte.
Een hamer lost dus wel iets op maar dit voorbeeld vergeet ik niet gauw. Ook hebben sommige auto's een vleugelmoer waarmee de wielen worden vastgezet en is een hamer beslist nodig. De man met de hamer is de uitdrukking waar je tegenaan loopt als degeneratie toeslaat. Totale uitputting die gepaard gaat met de uitval van functies. Waardeloos kan je je dan voelen. Bij degeneratie van organen is dat ook erg lastig want niet ieder orgaan is te herstellen. Recent las ik over iemand die bijzonder lang een transplantatie hart draagt en daarmee in het Guinness book of records staat. Vooral zelf kunnen omgaan met degeneratie is toch echt de kunst.
Wanneer iets toeslaat, op welke leeftijd dan ook, er op beducht zijn en er mee om kunnen gaan is de kunst. Door de Chinese geneeskunde die ik vroeg in het leven heb leren kennen, ben ik mij bewust dat zoiets kan gebeuren. Vanuit sjamanistische regels heb ik mij de kunst van het overleven hierin kunnen eigen maken. Ook de ayurvedische manier van denken en werken hielpen hierin mee. Tenslotte ben ik westerling, klinkt mooi, maar heb in het tijdsgewricht waarin ik geboren ben alles proefondervindelijk mogen meemaken. In het huidige tijdsgewricht zie ik dat er heel anders omgegaan wordt met mensen die ziek zijn of iets hebben meegemaakt.
Toch is het ook niet koek en ei want zo las ik het verslag van een ervaringsdeskundige waarin ik mezelf herkende met een toch wel veertig jaar tijdsverschil. Je moet zelf leren omgaan met wat je meemaakt was wat ik concludeerde. Dat past bij veel van wat ik zie en meemaak met derden. Geluk en en pech in wat je meemaakt is daarin een mooie factor. In tal van gezondheidssystemen is het feitelijk je eigen kennis en houding en gedrag die je kan helpen. Bij het uitvallen van mijn lichaam op onderdelen merkte ik dat mijn ervaring mij goed overeind hielp. Mijn omgeving raakte enigszins in paniek terwijl ik terugschakelde naar basic.
Daarin merkte ik al snel dat mijn kennis breder was dan mijn omgeving. Toegegeven dat het er raar uitziet als je terugschakelt naar basic en derden dit vertelt dat het oké is terwijl zij denken dat je dood gaat. Dat past dan weer bij de lessen uit het sjamanisme waarin je diep tot de kern kan gaan en als een phoenix uit de as herrijst. Het deed mij wel denken of overdenken hoe ik de degeneratie tegemoet treed en hoe anderen er tegenaan kijken. De dokter geneest je als het ware hun gedachten terwijl voor mij de dokter slechts een gekwalificeerde partner is die je helpt je doel te bereiken. Toch zijn er vele storingen die het lichaam kunnen treffen waarin het schakelen om de degeneratie voorbij te komen erg lastig is.
Dat denken om naar oplossingen te komen is soms als een legpuzzel waar een stukje ontbreekt of waar meerdere puzzels door elkaar zijn gehusseld. Tussen de momenten van uitval en het daadwerkelijk weer opstaan zitten soms weken dus waarin de gedachte zit dat je als prometheus elke dag weer zomaar weer terug ploegt is dus uitzonderlijk. Ik zou het heerlijk vinden dat er in de gezondheidszorg meer aandacht zou zijn voor de kracht van de patiënt die zich bewust erdoorheen knokt, draagt, en doorgaat met wel de juiste reflectie en begrip voor wat er gebeurt. Gezondheidszorg is de uitdrukking maar vooral de vier laatste letters zijn vaak niet vindbaar. Zorg uit een andere invalshoek, niet medelijden maar oog voor de oplossing van het welzijn.
De maatschappij van Lao Tse , zoals die dat voor stond , past daar wel in. Onze huidige maatschappij is iets te veel marktgericht. Kunnen we het niet voldoende kaderen voor een verdienmodel, dan laten we het gaan. Het is jammer dat we de balans niet kunnen vinden in samenlevingsopbouw maar ook hier gaat het om om te gaan met degeneratie. Vanuit mijn ervaring weet ik dus omgaan met wat gebeurt is het beste wat je kan doen. Boos worden helpt niet, maar je voeden met liefde als kracht van het leven is waar het om draait. Daar waar het kan laat ik met liefde reparaties toe aan het fysieke lichaam die mij helpen dat stukje liefde door te geven. Als je troebel water met rust laat, wordt het vanzelf helder.
0 Reacties