Het is altijd een uitdaging om met kerstmis een kerstmaaltijd te maken. Ik herinner me wel de voorbereidingen richting kerst en het gepuzzel om te zorgen dat die twee dagen alles op orde te hebben. Tegenwoordig is dat geen probleem meer want eigenlijk kan je altijd boodschappen doen. De tijd waaraan ik terugdenk is de jaren zestig waarin winkeltijden, geld en openingstijden een ander verhaal waren. Ik had veel plezier aan de voorbereiding aangezien er op simpele wijze werd voorbereid. Er werd budget vrijgemaakt voor wat extra`s en de tafel werd mooi gedekt. Het was dat extra tezamen met de sfeer, ook al was er natuurlijk stress, die het al smaak gaf.
Ik werd recent geprikkeld door het lezen van artikelen over de keuzestress die nu heerste . De stress van het budget sprak daar ook uit, maar wat ik grappig vond was de tip om niet op een lege maag te gaan winkelen. Ik was weer terug in de jaren zestig voor mijn gevoel. Ik moest al jong boodschappen doen en met een boodschappenbriefje, ook een handige tip, was het vooral zoeken naar het juiste product. Was het op dan had je eigenlijk pech. Dus de oplossing was al geruime tijd van tevoren de spullen te kopen die je kon bewaren met het daarvoor vrijgemaakte budget. Dat betekende meteen dat de keuze van het menu al vastgelegd was. Verse spullen die schaars zouden worden moest je bestellen en proberen vast te leggen.
Een koelkast hadden we nog niet, laat staan een vriezer. Dat vond ik dan ook mooi aan wat ik las. De menu’s in de verschillende artikelen kwamen met tal van in mijn ogen dure mogelijkheden. Gelukkig las ik ook de betere oplossingen die veel minder kosten en die aansloten op mijn ervaringen uit de jaren zestig. We hadden het niet slecht thuis als ik dat vergeleek met wat kinderen uit mijn klas, maar waren zeker niet rijk. De rijkdom zat in de sfeer en met weinig iets moois en lekkers maken. Dat stukje bleef mij maar bezig houden omdat ik wat dieper in de materie van vandaag de dag dook. De budgetteringsvraagstukken versus de framing van wat nodig is voor een lekkere kerst.
Geen vrede maar vreten op tafel. De keuze stress van wat moet of goed voor je is. In de recepten werden er alleraardigste oplossingen aangedragen om met weinig veel te maken. Door creatief het eten in vormen, gehakt als kerstboom bv, te maken kwamen er recepten tevoorschijn die aansloten op de beleving uit de jaren zestig voor mensen die nu geen geld hebben in onze jaren twintig. Programma's op televisie die de verschillen tussen rijk en armoe laten zien helpen in beeld te krijgen hoe de wereld gescheiden wordt in haves en have nots. Oftewel, als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje. Ik keek nog eens naar de artikelen die mij prikkelen, stimuleerden of een nieuw denkraam vormden en dat hielp.
Ik moest nog eens goed denken aan de jaren zestig besloot ik, opnieuw toetsen wat de overeenkomsten waren. Dat maakte het eigenlijk makkelijker: want ik pelde steeds meer af van wat er gewenst wordt en of verwacht wordt. De kerstgedachte van een vader en een moeder op zoek naar onderdak die tevreden waren met een stal. of een grot hoogzwanger of niet. Ik had een dak boven mijn hoofd en was het meest blij met mijn ouders en het gezin bij elkaar. Eten wat simpel en lekker was, want ik kende geen uitgebreide menu's, gewoon niks maar wel samen. Juist de kleine dingen die het mogelijk maken om iets moois te beleven was de kern waar ik op terug kwam.
Gelukkig hadden we zoveel dat de tevredenheid dat er lekkers over was een rijkdom in zich had die ik nu weer in mijn denken terugvond. Uit die tijd heb ik kleine dingen bewaard om daarvan te kunnen genieten als ik ze tegenkom. Het delen met anderen is waarvan ik blij wordt en wat zelfs mijn honger helpt stillen, het kunnen geven van liefde. Wat een luxe bedenk ik mij. Dat deze momenten kort zijn en dat telkens opnieuw goed te beleven moeilijk is, bedenk ik mij nu. Want hoe goed heb ik zo een gevoel door kunnen geven? Ik heb vooral leren loslaten en het resultaat is dan ook dat ik met honger in mijn maag de winkel in kan en vooral geniet van alle overdaad.
Ik koop simpele voedzame producten en besef goed wanneer ik iets extra`s koop hoe dat mij beïnvloedt.
Ik lees de artikelen nog een keer en droom via de recepten van bijeenkomsten die er nooit meer kunnen komen of die niet gaan plaatsvinden.Ik herinner mij veel verschillende dingen van losse melk die getapt wordt tpt en met het modernisme van toen de supermarkt. Ook de briefjes op de deur voor de bakker en de melkboer, no milk today. Nostalgie heet dat, het terugdenken of zien van beelden van vroeger die inwerken op de hersenen en stoffen losmaken . Ik herken dat direct en laat me niet misleiden maar laat het ook wel toe.
Ik beheers mijn gedachten en stuur die graag aan, rare maar ook leuke gedachten die zo positief doorwerken dat ik glimlachend over straat kan en mensen groet. De verbeelding is de kracht waarmee ik liefde en verbondenheid kan genereren. Ik deel met jullie en geef graag door dat wij met elkaar op een mooie manier kunnen samenleven, of je nu wel of niets hebt, er is altijd wel muziek te horen. Luister maar eens naar je hart.
0 Reacties