Perceptie

Het is grappig zeg ik altijd maar en ook begin ik vaak met een ontkenning  zoals: nee want, en dat levert tal van reacties op. Het leven is humor stel ik maar want het aards tranendal is vruchtbaar maar wie de zon niet  ziet schijnen leeft vooral in dat deel van de tijd dat de aarde is afgewend van de zon. Nu is het leven nooit langer dan dat je het leeft, maar je kan ook stellen leven is dat moment dat je het beleeft. Ik leef nogal associatief en dat is lekker als je het leven als humor beleeft. Menig bestuur heb ik op de kast gekregen door mijn stelling dat het leven humor is. Dat kwam vooral door hun stress. De worsteling om te overleven zou je het ook kunnen benoemen. 

Keuzes in het leven om te doen wat je moet doen of de moed om keuzes te maken wat je mag doen. Een nogal brede keuze zou je kunnen stellen. Met die stelling kom ik  aan bij het beeld van een gebeurtenis waar ik de keuze had om vrijwillig aanwezig te zijn maar waar ik ook de keuze had gemaakt om  verplicht aanwezig te zijn. Ik bedacht voorafgaand aan dat moment wat mijn verwachting was.Nu is dat makkelijk te bedenken maar in reflectie toen ik het opschreef zag ik ineens dat dit niet kon kloppen. Terugdenkend aan dat moment zag ik de meerdere opties die ik als scenarioś had neergezet en bekeek of deze aan mijn verwachting voldeden.

IK kon zo weer direct met de ontkenning komen aangezien ik vanuit verschillende invalshoeken mijn verwachtingsmanagement had ingericht. Toch was het mooi om te zien dat in de verschillende aspecten wel voldaan werd aan mijn verwachting. Grappig dacht ik meteen , om zo toch weer even de tijd te nemen om te analyseren, en keek nog eens naar het totale plaatje van moment van voorbereiding tot het moment van afronding. Mooier dan mijn verwachting concludeerde ik. Alle aspecten van leven, humor, kwamen voorbij. Precies zoals ik mijn leven heb ingericht van en met wiskundige precisie, dat noemen ze tijd, tot en met het willekeurige deel van de intuïtie, kwam voorbij.

Dat zijn toch wel mooie aspecten. Het voelt een beetje alsof ik Charlie Chaplin was in de film  Modern Times, onmogelijk maar wel verbeeldbaar. Ik sta en stond te kijken alsof ik een meteoriet uit de hemel verwachtte die er eigenlijk al was. De vergelijking met de film modern times past in die zin aangezien de kern van de film is mensen aan het lachen te brengen maar ook een spiegel voor te houden. Aan mijn wiskundige verwachting werd niet voldaan terwijl het aan mijn intuïtieve verwachting volledig voldeed. De film die ik zag, met alle deelnemers aanwezig, een groter geheel dan de deelnemers zagen. Ik zag als het ware niet alleen de meteoriet vallen maar raapte die ook nog op als een ruwe diamant. 

Meer dan ooit kon ik weer terugkijken naar het verwachtingsmanagement moment vooraf. Nee, dat bedenken wat er gebeurde was zeker niet van toepassing en ja wat er gebeurde was zeker meer dan geweldig. Het verhaal inhoudelijk vertellen is hier even niet van toepassing aangezien dat een eigen verhaal is. Als training gebruik ik nog wel eens een terugblik om te laten zien dat er meer dan één invalshoek is. Er is een heel spectrum van beelden waarbij je als een meteoriet neerstort op een moment. Dat moment van impact is wat je meemaakt maar het moment van aanstormen in de richting waar je komt aanstormen heb je een breder beeld, een overzicht, als je dat althans aankan.

Ja bedacht ik hoe mooi zou het zijn om mensen weer eens te gaan trainen in overview, afleren wat aangeleerd is in een vorm van herontdekking, overzicht krijgen in de chaos van de ordening. Niet afvragen hoe het kan, maar ondergaan dat het kan. Begrijpen dat de zon niet opkomt maar dat de aarde draait. Op het moment van gebeurtenissen, waar ik uren naar kan kijken, ontstonden zo dagenlange ontmoetingen, nog mooier dan ik verwacht had.

Begrijpt u het nog, Nee?  bedenk dan dat als je dit nog een keer leest opnieuw een ander beeld opgewekt wordt en zo zal bij herhaling je langzaam maar zeker de humor ontdekken en je doen bedenken dat de meerdere invalshoeken een steeds breder spectrum biedt. You bet your life. 

Het is als het kijken naar een tekening van Escher waarin je het huis rondloopt, trap op trap af maar je jezelf afvraagt of dat wel omhoog of omlaag is. Als in modern times door de machine heen, hoe kan dat nou? De kunst van het kijken is zoiets als de uitdrukking van Johan Cruijf: je ziet het pas als je het ziet.