Zaterdag negentien november was het weer beursdag. Hoeveel beurzen heb ik wel niet gedaan en hoe verschillend was wel niet de insteek. Zaterdag, de derde in november en maart zijn standaard, was weer de beurs die ik in een constante het meeste heb gedaan. De mineralenbeurs van Geode. Sinds het ontstaan van Geode ben ik er eigenlijk altijd wel bij. Nu is altijd wel een heel groot begrip en maak ik mezelf daar wel heel erg belangrijk mee. Belangrijk in de zin van de vele mensen die ik gekend heb die prat gingen op hun eerste aanwezigheid en belangrijkheid.
Voor mij is er altijd een gevoel van verbondenheid en op het moment dat ik daarover nadacht kwam er een heel psychologisch proces voorbij. Hechting was uiteindelijk het woord wat de kern raakt van dat denken. Juist als dat voorbij komt, het hele denkproces, dan ben ik weer blij. Het weten hoe het zit of hoe het komt en wat mij drijft. De mineralen zijn een bindend element gebleken waarin veelal het een middel is van wisselwerking. De aanleiding destijds was de interesse van mijn oudste zus maar ook een collega van mijn broer. Deze collega , een halve inca indiaan zijn mijn broer destijds, had iemand nodig die hem hielp met dragen en daarmee was mijn toegangskaartje gegarandeerd.
Na dat bezoek was er een zaadje geplant en een verbinding ontstaan die niet meer verdween. Ik ontmoette vrienden die allemaal verbonden waren met de mineralen beurs. In die beginperiode was de wereld van stenen toch echt anders. Hoe komen die mensen toch aan al dat bijzondere materiaal vroeg ik mij af. Ik voor mij had geen verbinding met verre landen of de mogelijkheid ergens heen te reizen om zomaar te gaan zoeken. Toch was er door de vrienden de verbinding ontstaan met die groep van volwassenen die wat wel konden en deden.
Mijn wereld bestond uit wat voorbij kwam bij mijn zus en haar boeken, een verbinding met de antroposofie. Een rare wereld waar alles anders ging dan waarin ik opgegroeid was maar wel de verbinding wist te leggen. Uit die wereld sloot indirect de verhalen over het ontstaan van de aarde aan op die van de mineralen club. Toch was daar wel een enorm verschil aan opvattingen, interesses en invalshoeken. Handel bleek wel de grootste drijfveer bij alle clubs die er bleken te zijn op dit gebied. Toch was het wel geweldig om de wereld naar je toe te zien komen met alles wat daaruit te tevoorschijn komt. Als Mohammed niet naar de berg komt , komt de berg wel naar Mohammed leek het credo hier wel te zijn.
In de veertig jaar dat ik zo de beurzen in Zwijndrecht meemaak heb ik dus heel veel van de wereld voorbij zien komen. Ik kan mij in die zin een gelukkig mens voelen en als ik in de diepere denkprocessen duik van de spiritualiteit zoals ik destijds in aanraking kwam met de antroposofie dan kan ik mij een verlicht mens voelen. Op de beurs verlicht ik de boel om te beginnen altijd met lampjes.Daarnaast met mijn aanwezigheid, ik leg veel verbindingen tussen mensen, en de gehele dag probeer ik in wisselwerking met bezoekers gezelligheid te creëren.
De vaste standhouders kennen mij wel en we grappen over en weer maar helpen elkaar ook. Juist mijn interculturele kennis helpt goed te verbinden ook al merk je goed hoe verschillende stromingen liever geheel op zichzelf blijven of in een fort van eigen kennis stelling nemen. Dit keer was de verbinding tussen het begin van Geode en nu voor mij goed zichtbaar. De grootste groep van oudjes van het eerste uur waren al overgegaan en werd vrijwel niet meer gemist terwijl de die-hard tachtiger en negentigers nog als standhouder aanwezig waren.
Nu ik een paar weken later nog eens naar de bijeenkomst terugkijk dan voelt het heel goed wat er plaatsvond. De waarde van de mens met liefde voor de planeet was zichtbaar maar ook voelbaar. Dat is dan ook de waarde die ik herken uit de beginperiode waarin de aarde nog niet zo werd leeggeroofd als de jaren er na. Ik kan het grappig noemen, bewust van de stand van zaken van de wereld toen en nu is enorm. Ook de kennis is toegenomen maar het inzicht niet constateer ik als waarneming geheel voor eigen rekening.
Behalve de enorme zucht naar macht en geld is er meer destructief met de aarde en mensen omgegaan. Oorlog is een verdienmodel voor een enkeling terwijl vrede een verdienmodel is voor de aarde en zijn bewoners. Ik kijk niet terug in wrok maar in mededogen zoals ik die destijds al meegekregen had van de dalai Lama. Ik berust niet maar kijk telkens weer naar de vredespaal als ik naar de vergaderzalen loop en blijf de boodschap uitdragen van vrede op aard. Kerstmis komt er aan en dan horen we de boodschap vaker maar voor mij is het een dagelijkse mantra.
Met de liefde voor de aarde blijf ik genieten zoals ik dat kind ook deed. Op de beurzen kan je mij tegenkomen met liefde en vrolijkheid gratis en nooit voor niks.
0 Reacties