Er zijn veel uitdrukkingen en gezegden waarvan er vandaag veel door mijn hoofd spookten. Zo zijn er ook heel veel kreten of reclameslogans die lang blijven hangen. Toch zijn het vooral de gezegden, vooral vanwege politieke campagnes, die blijven hangen. Tijdens campagnes door de jaren heen heb ik me er aan kunnen ergeren of er om kunnen lachen. “Weet je nog wel oudje”, zou je kunnen zeggen want als je zoals ik veel van die campagnes gevolgd heb dan krijg je er langzaam een ‘punthoofd’ van. Daarom ging ik voor de afleiding weer eens browsen en dacht ik ; “kent u deze nog”.
Tijdens het browsen kwam ik de top 40 uit negentien zevenenzestig tegen. Die tijd was de KVP campagne die ik mij herinner en die mij bijgebleven is. De top 40 van die tijd vond ik echter inspirerender. Het bracht mij dichter bij mijzelf en mijn leven dat nog niet op zijn kop stond. Eigenlijk werd ik er wel weer blij van met de nummers die er in stonden. Het hielp mee , door vrij te assoneren, de detailhandel situatie in Zwijndrecht en omgeving terug te halen. De top 40 werd tenslotte door piraten uitgezonden en de detailhandel floreerde dankzij de piraten die reclame maakte, platen plugde maar vooral ook de vrijheid hadden uit te zenden wat de verzuilde zenders destijds niet deden.
Het beeld van keurig geknipte mannen en vrouwen in een tijd van omslag is nu wel humor. Toch was ik beslist wel trots op mijn zondagse kleren want ik was mij bewust van de armoede om mij heen en het verschil dat er gemaakt werd in de maatschappij. Ik vond het grappig om het nummer van Armand te zien vooral omdat dit wel drie keer een hit is geweest in de vijftig jaar tussentijd. Armand is al weer een tijdje overkleden maar het nummer blijft tot de verbeelding spreken. Een uitspraak uit die begin jaren die ik van hem herinner is; kweek je eigen weed , betaal de dealer niet.
In deze tijd is dat idealisme wat daar uit sprak vrijwel weg maar de kwaliteit van de weed verbetert. Het was de summer of love en LSD werd gebruikt als bewustzijnsverruimend middel en gratis uitgedeeld in Amerika. Het was een volkomen legaal middel destijds terwijl de marihuana een verboden kruid was. Overal in de wereld klonk de summer of love door. Psychedelica en psychedelische muziek was overal hoorbaar. De verbeelding aan de macht zou je denken maar de platenpluggers leefden er goed van. Geld regeert nog steeds. Pink Floyd wijdde er ooit een nummer aan.
Piper at the gates of dawn kwam uit en een teveel aan LSD had Syd Barret al naar een andere dimensie getild. De summer of love was ook wel terug te lezen op de top 40. The Beatles zongen over hun eigen buurt maar waren met de magical mystery tour duidelijk zichtbaar in de psychedelica. In Nederland werd het land van maas en waal bezongen door Boudewijn de Groot waar zelfs een echte videoclip voor werd gemaakt ook al kenden we dat fenomeen nog niet. De hele top 40 bestond nog uit een uiteenlopende smaak van muziek. Van zoetsappigheid tot geweldige teksten van Annie MG Schmidt.
Mijn moeder genoot van de uitvoering in een rijtuigje en dat maakte mij ook weer blij. The Cream zong over het gevoel van vrijheid. Artiesten die allemaal later hun eigen weg gingen en dan nog verdienstelijk ook. Jimmy Hendrix met zijn hey Joe die iets heel anders belichtte. Die gekke top 40 leek wel een afspiegeling van de politiek. De vergelijking van de top 40 van toen en de politiek nu doet de muziek geen eer aan maar wat er nodig is dezelfde vernieuwing, een nieuwe summer of love. We mogen geloven in liefde en geluk en hoeven niet te leven in angst.
Ik geloof in liefde en geluk i’m a man 9een Moorman), een opa, die zijn hart door laat kloppen en ik ben zeker niet te min want van alle ellende die ik gezien heb kies ik steeds de mooie momenten die er doorheen glinsteren. Van alle spreekwoorden en gezegden die in mij opkomen denk ik steeds aan mijn eigen tijd waarin geen tijd bestaat. Het is zoiets als René Magritte die met zijn kunst aangaf dat wat wij zien niet echt is maar slechts een afbeelding. We laten ons leiden door in gegeven beelden, marketing zoals in de politiek. Daar is wat je ziet ook niet echt.
Ik maak mij op voor een vernieuwing een nieuwe summer of love want dat vervult mij met energie. Time zong David Bowie, een mooi voorbeeld van een artiest die telkens een nieuw alter ego bracht. Hij deed als kunstenaar op het podium wat Magritte op het doek deed. Ben ik te min denk ik maar weer en loop door de virtuele ruimte van mijn hoofd.
0 Reacties