Vanmorgen kwam de krant later in de bus en dat bracht mij meteen terug in gedachten naar de tijd dat ik zelf kranten bezorgde. Dat was een middag editie die op tijd bij de mensen in de bus moest liggen. Een enkele klant kende ik als notoire mopperaar. Dat kennen was niet vanwege de klacht als die te laat was maar omdat ik ook nog zelf de incasso moest doen. Ontzettend gek om met een acceptgirokaart bij de mensen aan te bellen en dan het abonnement te innen . Ik deed mijn krantenwijk om geld te verdienen voor mijn speelgoed.
Toen ik vanmorgen de krant opraapte nadat deze bezorgd was, ik had keurig een mailtje gehad dat vanwege een tekort aan bezorgers deze te laat kwam, zag ik de advertentie op de achterpagina van audio apparatuur en aanverwanten. Ik kijk altijd naar die advertenties maar koop al heel lang niets van dat al. Ik keek naar de vernieuwing die aangeboden werd op televisiegebied, tegenwoordig lijken het meer computer met monitor, waarbij de prijzen mijn aandacht hebben. Ik voelde mij weer even de krantenbezorger die werkte voor zijn speelgoed.
Ik kocht de betaalbare racebaan en niet de super de luxe want die was toch wel erg duur. Zo keek ik ook naar de prijzen van de televisies. Tussen de driehonderd (nou ja tweehonderd negenennegentig) en vijf duizend negen honderd en negenennegentig euro. Wauw wat een prijsverschil. Zo stond ik ook even stil bij de audio apparatuur en de prijzen en bedacht mij hoe vaak en veel ik daar in het verleden ook voor uittrok. Geïndexeerd waren de prijzen niet zo gek in vergelijk met de televisies.
Terug in gedachten terwijl ik door mijn papieren exemplaar van de nieuwsgaring zat te lezen kwam ik het onderwerp armoede ook weer tegen. Een thema wat nu actueel besproken wordt en op veel manieren te benaderen is. De meest humorvolle benaderingen hoor ik tegenwoordig voorbij komen en dan denk ik over die invalshoeken, wat een armoe. Nu benoem ik zelf armoede als rijkdom die je niet met geld kunt uitdrukken maar, gebrek aan geld om eten en te drinken en een dak boven je hoofd is toch echt wel een probleem. Dat bleek ook wel door de uitspraak van de rechter rond vluchtelingen.
Daar moest ik vanmorgen na het lezen van de krant allemaal aandenken. Wonen in je auto, recht op minimale bestaansrechten, energietoeslag en dan de prijs van een televisie van vijfduizend euro. Humor toch. Zelf dacht ik relaxed na over het kranten bezorgen. Ik ben een ervaren kracht in deze en waarom zou ik als technisch gepensioneerde , ik voel mij vijfenveertig jaar en ben na mijn reparatie gezegend met een garantie van twintig jaar, dus waarom zou iik niet weer kranten gaan bezorgen. Een startkwalificatie heb ik en de startpremie van duizend euro is toch wel een opstap naar een televisie.
Sterker nog je moet dan s morgens wel op tijd op, geen punt, en je rijd op de fiets gezonde route s waarbij je als het ware aan het fitnessen bent. Gewicht heffen, tillen kranten in de tas de fiets op, met de fiets met je extra gewicht over objecten heen, trappen lopen om in een geperfectioneerde beweging zo geluidloos mogelijk de krant in de brievenbus laten vallen. In gedachten denk ik weer terug aan alle momenten in mijn leven dat ik kranten bezorgde. In de zomer dat ik zestien zou worden draaide ik een agentschap van een huis aan huiskrant wat twee keer per week in de bus moest komen.
Niet alleen krantjes maar ook folders konden daartoe behoren. Voor alles werd je per stuk betaald dus technisch lucratief. Er bestonden geen nee nee stickers dus het was gewoon stampen. Maar de vakantie tijd betekende ook veel uitval van bezorgers zoals dat nu plaatsvindt bij de gewone krant. Ik als serieus mens had ook de afspraak gemaakt te zorgen voor dekking van de bezorging. Ik had keurig uitgerekend hoeveel dekking nodig was en hoeveel ruimte er was om gaten eventueel op te vullen en daar zelf aan te kunnen verdienen uiteraard.
Voor een normaal patroon zou dat gepast hebben maar uiteraard is dan de wet van murphy van toepassing. Er kwamen plots dubbele aantallen folders bij die extra verspreid moesten worden omdat marketinggericht de producten aandacht van de consument nodig hadden. Op zo een moment denk je dan ook, hoe ga ik dat redden. Het is mij allemaal wel gelukt om binnen de afspraken alles rond te breien maar gezien de betaling was het niet best te noemen. Het extra geld stond niet in verhouding met de opbrengst wat mij betreft. maar het was mijn eer te na om het niet voormekaar te krijgen.
Met die gedachte dacht ik dan ook na over het bezorgen van kranten nu en de vergoeding die je kan binnen halen. Zou je er een basis inkomen mee kunnen verdienen? zou het je goed kunnen doen in het kader van fit en gezond zijn en vooral zou het passen in een normaal levenspatroon. Vooral in het kader van armoede is de gedachte wel erg sterk. Want ik herinnerde mij wel het gezin dat kranten rond bracht toen ik voor speelgoed spaarde. Zij brachten dat toen rond om te zorgen voor brood op de plank.
Ik vergeet niet zoals een wethouder mij pas vertelde hoe je in een verleden met weinig geld, armoede, leefde maar vanuit een stuk trots er het beste van maakte. Dat manifesteert zich nu weer. Hoe trots kan je zijn als je met het weinige wat je nu hebt kan rondkomen terwijl er uitvreters rondlopen die het een rotzorg zal zijn hoe iemand crepeert. Ik neem er maar geen mondkapje voor de mond om dat zo uit te drukken. Ik leef dan liever als Diogenes en doe mijn werk op die manier. Ik lees de papieren krant die al gauw twee euro vijfenzeventig per stuk kost als dat geen luxe is.
0 Reacties