Chris Moorman`s blog

Ik kwam deze week weer tal van zaken tegen waarbij je kan zeggen of stellen dat het een kruispunt is. Of dat nou in mijn leven, denken, werken of voelen is laat ik even in het midden. De slag bij Grolle trok mijn aandacht en zette mijn denkhoofd aan door de jaartallen. De tachtigjarige oorlog, gebroeders de Witt ik zocht even naar de opeenvolging der dingen. Het viel natuurlijk snel op zijn plaats. Door Grolle dacht ik aan Grolloo en dat kwam eigenlijk door de titel die ik hier hanteer crossroads. Grolle deed mij denken aan iets anders dat was duidelijk en ik zat met mijn denkhoofd in een andere associatie die wel paste bij een nummer van Cuby and the blizzards. Een andere dag een andere weg. De band was eerder deze week voorbij gekomen en met alles wat er gebeurde werden mijn gedachten heen en weer geschud, een beetje de blues dus. Johan Derksen woont in Grolloo dus die naam duikt in dat kader vaker op en hij houd de blues graag levend. Nu ben ik in mijn jeugd er wel geweest, ook toen

Vanmorgen kwam de krant later in de bus en dat bracht mij meteen terug in gedachten naar de tijd dat ik zelf kranten bezorgde. Dat was een middag editie die op tijd bij de mensen in de bus moest liggen. Een enkele klant kende ik als notoire mopperaar. Dat kennen was niet vanwege de klacht als die te laat was maar omdat ik ook nog zelf de incasso moest doen. Ontzettend gek om met een acceptgirokaart bij de mensen aan te bellen en dan het abonnement te innen . Ik deed mijn krantenwijk om geld te verdienen voor mijn speelgoed. Toen ik vanmorgen de krant opraapte nadat deze bezorgd was, ik had keurig een mailtje gehad dat vanwege een tekort aan bezorgers deze te laat kwam, zag ik de advertentie op de achterpagina van audio apparatuur en aanverwanten. Ik kijk altijd naar die advertenties maar koop al heel lang niets van dat al. Ik keek naar de vernieuwing die aangeboden werd op televisiegebied, tegenwoordig lijken het meer computer met monitor, waarbij de prijzen mijn aandacht hebben. Ik vo

Het is een maand geleden dat ik wat gepubliceerd heb. Best wel bijzonder als je nagaat dat ik elke dag wel een verhaal te vertellen heb. Toch was het schijnbaar tijd voor pauze. In mijn overload aan verhalen was ik even gereserveerd in mijn keuze. Ik was bezig met van alles en het aardige was dan ook dat in een artikel wat ik op verzoek had geschreven was een pauze ingelast. Schijnbaar onvoorzien was er ineens een te groot aanbod op hetzelfde onderwerp. Geen punt wat mij betreft maar de opdrachtgever vond dat minder leuk om te melden. Hierna ging ik rustig verder en keek nog eens naar het artikel om te zien wat er nog meer uit te halen viel buiten de reeds gebaande paden. Er was gewoon veel mogelijk en nog leuk ook. Juist dat aan de slag gaan uit een basistekst waarin een ritme zit maakte het toch moeilijker dan ik had gedacht. Nu ging het artikel als je het op de keper beschouwd geheel in mijn stijl lekker breed. Een lezer gaf aan dat hij het een duidelijk aangrijpingspunt wil hebben