Het is alweer een tijdje stil geweest in mijn publicaties. Niet dat ik niks geschreven of gepubliceerd heb maar niet in deze blogserie. Soms schrijf ik een artikel en laat dan voor wat het is. Je zou kunnen denken dat is afgekeurd of heeft niet de juiste toon maar dat is het niet. Soms spelen gewoon tijd en ruimte of de sterrenstanden een rol. Want dat is voor mij een vast gegeven zoals de schipper die op weg is naar zijn bestemming de sterren nodig heeft om te navigeren. Het is heel mooi hoe in de wereld van de spiritualiteit al die begrippen een rol spelen, maar ook hoe een ieder de ander er op aankijkt of veroordeelt.
Zwijndrecht met zijn rivieren ingesloten door het water heeft daar een mooie historie met Dordrecht aan de overzijde waar de Dordtse synode een enorme rol heeft gespeeld en speelt op wereldniveau. De Zwijndrechtse Nieuwlichters zijn daarin ook niet een onbekend fenomeen. Hierin past het varen op de rivier en het navigeren maar ook de vorm van spiritualiteit heel goed in een werelds beeld. Bijzonder is dan ook de uitgave van de gemeente Zwijndrecht uit negentien drieëndertig waarin de nieuwlichters ook gemeld worden.
Het verbaasde mij zelfs toen ik dat zo uitgebreid las. Je kan daar veel invalshoeken op loslaten maar die Zwijndrechtse Nieuwlichters vind ik wel meer terug in boeken of verhalen. Sprekend daarin is het verhaal van het meisje met de zwavelstokjes. De nieuwlichters verkochten ook zwavelstokjes, lucifers, om in hun onderhoud te voorzien. Arthur van Schendel heeft de nieuwlichters gebruikt in zijn roman de waterman. Je kan hier ook roepen,”je zuster op een houtvlot” en dat is ook passend bij de nieuwlichters omdat Stoffel Muller op houtvlotten werkte en zo deze richting op kwam gedreven en met Maria Leer de nieuwlichters vorm gaf.
Het schip als vorm, de rivier als begrip en het goddelijke in de vele vormen van tal van geloven. Het heeft mijn interesse zoals veel van de verhalen die ik gelezen heb over Egypte, griekenland, of de verhalen uit de Bhagavad gita en tal van astrologische geschriften. Als ik de brug over ga, mooi overdrachtelijk, dan bedenk ik mij vaak hoe symbolisch dit is en wat er aan verhalen te vertellen zijn. Ik maak foto s om beelden vast te leggen en mij te herinneren hoe we geleerd hebben van de geschiedenis.
De ontwikkeling van de rivier is iets geologisch. Daarmee heb ik een vast ankerpunt om vanuit te gaan. De geschriften zijn vaak te overdrachtelijk en hebben niet dat vaste meetpunt alhoewel archeologisch gezien er veel gevonden wordt. Zoals in de Dordtse Synode zie je dat een theologische discussie niet gevoerd wordt op feiten maar op aannames. Nu zal een rechtgeaard gelovige dit natuurlijk niet accepteren. Ik woon tegenwoordig internationaal geëngageerd en heb daarmee buren uit heel de wereld.
Ook uit Afghanistan waar de opvatting toch iets radicaler is dan in de tijd van de synode. Het verschil tussen de invalshoeken van de nieuwlichters en de andere genoemde geloven zijn dan plots heel groot. De worsteling van de mens is groot als je het leven beschouwd als een rivier. Hoe je daarin overleeft is dan ook uitermate interessant. Er zijn vele geloven die er een ander idee over hebben. Het woord faith healer vind ik in het engels mooi passen als begrip. Gebedsgenezer of geloofsgenezer zou je het in ons begrip vertalen.
Als je zegt geloofsgenezer dan ontstaat het idee dat je iemand van geloof geneest. Dat is meteen weer het thema binnen het geloof. Nee de gebedsgenezer is voor mij een duidelijker begrip. Laat ik deze positief waarderen en teruggaan naar het Engels waar ik direct weer in muziek denk en de sensational Alex Harvey band. Het geeft mij energie als ik het nummer hoor in mijn hoofd, het helpt als ik de brug op fiets om heerlijk door te trappen. Nu weet ik met mijn kennis van al die verschillende stromingen hoe verschillend mensen gebruik maken van hun spiritualiteit.
Ze gedragen zich als voetbalhooligans, ook weer zo een mooi vertaalbaar woord, want mijn clubje is heilig. Het is goed dat je staat voor wat je goed vindt , beter dan staan voor wat je slecht doet. Maar goed dat is de geschiedenis die ik zie als ik op de brug rij met Alex Harvey in mijn hoofd. Ik laat dat daar maar luider doorklinken en genees mij zelf van bijgedachten terwijl ik kijk naar de ontwikkelde oevers die al honderden jaren de traag stromende rivier door oneindig lijkend laagland kaderen.
Waar de Dubbel in de Devel stroomde en de Merwede oude maas werd, de noord en beneden Merwede deze voeden en het wantij als zijstroom minder gezien wordt. Zeshonderd jaar st elisabethsvloed als vormgever van wat we nu kennen als stroomgebied die het landschap deed opschudden. Zo wordt het spirituele landschap ook elke keer weer opgeschud. Tempels uit het verleden gaan duizenden jaren terug en archeologen laten telkens weer nieuwe vondsten het daglicht zien zoals de doleantie in ons gebied op kerkelijk gebied terwijl de rivieren op de wereld zonder schromen hun voortgang kennen.
Ik kijk naar de schepen op de rivier en lees quo vadis. Ik weet waarheen ik ga en voel mij als schipper naast god als ik denk aan de oevers waar de Zwijndrechtse Nieuwlichters vertrokken en de Dordtse synode zich voltrok. Ik geloof het wel en wat denken jullie er van. Let me put my hand on you.
0 Reacties