Het ontdekken van de wereld is het mooiste wat er is. Maar wat ontdek je dan? Voor iedereen is dat een een verschillend iets. Ik kwam een Amerikaanse tegen die de wereld aan het ontdekken was door naar Europa te reizen. Ze had haar huis kunnen verkopen vanwege de aanleg van een rondweg en was daardoor zo fortuinlijk geworden. Zo ontdek je de wereld op een andere manier dan dat je de grot induikt om te zien wat de voorvaderen daar aan beelden hebben achtergelaten. Ik voor mij kies voor de breedte van de twee.
Ik reis graag (mee) en kijk dan wat er voorbij komt en kies vanuit gevoel voor de liefde, de taal en de beelden wat er al eeuwen voorbij komt. Die verschillende invalshoeken van gewone toerist tot en met wetenschappelijk geïnteresseerd brengt de gekste momenten en beelden voorbij. Dat hele brede palet aan invalshoeken doet mijzelf wel eens aan een schilder denken die staat te kijken naar zijn verf voordat hij aan zijn compositie begint. Vanuit dat laatste voorbeeld moet dat ook wel bij grotschilderingen zijn geweest.
Over de hele wereld zijn er geweldige schilderingen aangetroffen die enorm veel verhalen vertellen. Verhalen die redelijk universeel te lezen zijn. Herkenbare dierfiguren maar ook herkenbare schrijf symbolen die wereldwijd opvallen, althans als je erop let of mee bezig bent. Voor mij zijn die symbolen, het schrijven, het schilderen toch wel iets dat mij diep raakt en waar ik uit de bron steeds ontdek dat ik zelf ook veel neerzet wat al eeuwen gebeurt. Nu ben ik natuurlijk beïnvloed door alle kennis die ik heb opgedaan.
Ik besef mij maar altijd al te goed hoe bevoorrecht ik ben dat in ik in deze tijd leef. Waar ik als kind niet tot de informatie kon reiken en op zoek ging waardoor alles gedoseerd binnenkwam heb ik nu de luxe van ontsloten kennis. Niet alleen de Amerikaanse die ik ontmoette maar ook al die anderen uit de gehele wereld deden mijn nieuwsgierigheid prikkelen. Vanuit de vele culturen en vooral gewoontes vroeg ik mij steeds meer af wat ieder mens voor zich voor verhaal had. Maar ook het verhaal van de wereld. Ik was in de laaglanden geboren en had zo mijn vragen over het hoogland maar ook de diepte van de aarde.
De diepte van de aarde werd wel ontsloten door de geologie, het mijnen, de uitgeslepen ravijnen en de verhalen van de ontdekkers van de verhalen die zij breed uit vertelden. Door mij te verdiepen in de aanwijzingen van de vertellers werd ik steeds meer de waarnemer die waar hij ook verscheen meteen de beelden las die overal zichtbaar aanwezig waren. De gevels in de straten van dorpen en steden die strategisch gelegen alle aanwijzingen verstrekken hoefden alleen maar gevolgd te worden. De geografische ligging vertelde de helft van het verhaal.
Het verdronken land dat weer boven gekomen was en op de top van de berg was terug te vinden leidde naar nieuwe inzichten. Tempels en steden die als nooit tevoren hadden gegloord in de geschiedenis waren als niets verzwolgen om eeuwenlang niet zichtbaar te zijn zoals de rotstekeningen die in de grotten ver weg gestopt in een veilige enclave alleen vindbaar waren voor de kenner, de verhalenverteller die geluisterd had naar de dorpsverhalen over heel veel vroeger over de plekken waar niemand naar toe durfde.
De magie van de verhalen van veldslagen, magiërs, koningen van grootse legers waarvan niets terug te vinden was waar duizenden jaren vervlogen als dagen voorbij gegaan waren. Waar plots honderdduizend jaar heel gewoon was. Voor de mineralen zoeker waar een miljoen helemaal niets is en die met het hout der eeuwen met gemak honderdvijftig miljoen jaar op stap gaat is de grottekening toch altijd nog wel een uitdaging. Alleen bij de aboriginals komen alle werelden gewoon samen. Daar waar de rotstekeningen het verhaal vertellen van hun origine, hun land, het ontstaan van de wereld droom ik mee in hun droomtijd en laat de wereld van tijd verder los.
Het brengt mij weer terug bij de Amerikaanse die ik in tijd en ruimte op Scheveningen ontmoette en waarmee ik zat te vrijen op het museumplein in Amsterdam. Geen notie nemend waar ik was en wie er voorbijkwam. Zo tijdloos als ik altijd bezig ben met mijn gedachtenwereld van onderzoek en beleving. De ontmoeting was net zo bijzonder als die in Londen in het Hydepark. Ik lette niet op waar ik was maar wat het was wat er om mij heen was. Waarnemer zoals in veel verhalen in de veda s die net als de verhalen van de aborigines mondeling overgedragen maar anders dan bij hun schriftelijk zijn vastgelegd.
De oude verhalen die je terugvindt bij culturen die in het westen afgedaan werden als “achterlijk” bevatten zoveel informatie dat verdieping in die kennis enorm goed doorwerkt op ontwikkeling. Dat het bedreigend is voor geïnstitutionaliseerde structuren was mij al duidelijk, ook dat er graag kennis uit gepikt werd. De Amerikaanse die naar Europa kwam maakte dat ook wel duidelijk want zoals zij het benoemde kwam ze terug op ontdekkingstocht naar het oude land. Het oude land wat wij steeds meer ontdekken als origine der volkeren zit steeds anders in elkaar.
En met regelmaat stellen we, de kleine groep onderzoekers, onze kennis over origine bij en droom ik met de aboriginals mee en kijk naar Uluru als hun heilige berg op de CD zoals ik die voor Fifth Dimension importeerde en geniet van mijn nieuwe oude boeken over india of de opgravingen uit China, de mineralen uit Tibet zijnde de oude zeebodem. Kennis of inzicht? Vooral verhalen Chrisjewierook voor wereldvrede dat is wel duidelijk.
0 Reacties