Deze week was er een toeslagen affaire die leidde tot het aftreden van een kabinet. Nu heb ik in mijn leven al veel crisissen meegemaakt. Deze crisis ten tijde van een pandemie is toch wel weer bijzonder. Vergelijk ik dit met belgië dan zie je daar het omgekeerde gebeuren. België kende geen kabinet tot de pandemie begon. Het kan dus raar lopen. Nu was voor mij de hele toeslagen affaire wel iets waar ik meer dan eens achter mij oren krabde. Ik verbaasde mij al over de bedragen maar ook over de tragedie van jaren. Ik hoorde de mensen die opgevoerd werden en vroeg mij telkens af waarom men niet anders handelde.
Gelukkig of eigenlijk jammer genoeg heb ik zelf ook wel ervaringen met de overheid waardoor iki goed begrijp wat er met je gebeurt als je in de spiraal der gebeurtenissen zit. Meer dan eens heb ik in mijn leven keuzes gemaakt waarin ik keuzes maak die niet standaard zijn. Bij een lokale keuze waarin je stelling neemt is dat nog wel te overzien. Je gaat in beroep tegen een beslissing en vecht door tot het niet meer kan. Bij succes is dan een glimlach wel mooi maar bij ieder gevecht wat ik aanging hield ik rekening met een minder resultaat.
Dat hielp wel want ik heb ook wel eens bot gevangen. Daar waar betaald moet worden is het altijd wel zuur. Bij de belastingen heb ik jarenlang een positief resultaat gehad en dat is wat mijn boekhouder mij ook voor ogen hield toen het systeem wijzigde. Ik had de zaken goed geregeld, dacht ik, alleen de wijziging en de economische terugslag waren twee factoren die niet ingecalculeerd waren. De wet van Murphy treed dan meestal meteen in werking. Alles stort in of zit tegen. Als ik terugkijk zie ik precies wat ik had kunnen doen om de ellende te voorkomen.
Achteraf kijk je een koe in zijn kont en zie ik ook dat ik principieel ben op onderdelen waardoor ik een aantal zaken niet doe. In mijn onderneming had ik voortdurend groei moeten laten zien ook al was die er niet. Handig met getallen omgaan noemt de een dat frauderen de ander. Ik ben gewoon heel eerlijk geweest wat de werkelijkheid was waar niet ik alleen ik mee te maken had. Mensen keken mij wel aan op wat er economisch gebeurde maar daar waar ik verwees naar ondernemingen als free record shop of V&D vonden mensen het geen vergelijk.
Ook ondernemingen als HEMA waar een kunstmatig verlies werd gemaakt, de eigenaars soupeerden de winst op als beleggersrendement,, en lieten de belastingdienst met het verlies. Het is een techniek die als ik die had toegepast vanaf het begin van mijn bedrijfsstart veel geld had opgeleverd. Och, daar had ik dan maar slimmer moeten handelen. Ik kwam terecht in een moment van netto een bruto jaarsalaris betalen aan de belastingdienst. Daarin begrijp ik dan ook de mensen die door de toeslagen affaire zijn getroffen. Ik tekende uiteraard ook bezwaar aan.
De pech dat mijn boekhouder ook nog eens overleed en het dus zelf maar moest oplossen. De benauwheid die dan optreed en het feit dat je moet gaan betalen van het geld waarvan je moet leven, hoe doe je dat. Je wordt volledig opgeslokt door die ene gedachte, betalen. Of bezwaar maken, uitstel vragen, vooruitschuiven van betalingen, goochelen met getallen. Het is niet erger dan dat want je weet dat de belastingdienst machtiger is dan wat jij ook bedenkt. Het was een leerzame periode van overleven, relaxed blijven terwijl je geen cent te makken hebt.
Blauwe brieven vooral laten liggen tot je het gevoel hebt sterk genoeg te zijn om ze te durven openen. Je omgeving ook nog eens niets te laten merken. Tegenwoordig komt alles per bericht gewoon binnen en lees ik alles direct. Dat komt vooral omdat ik alles overleefd heb maar nog merk ik dat de deuk van die vijftal jaren waar het om draaide er nog zit. Al het vet op de botten is verdwenen en nog loop ik feitelijk achter op betalingen. Dan lees ik wat ik al verwachtte, als mensen geld gaan krijgen is de belastingdienst de eerste schuldeiser.
Hopeloos wordt je er van als je dit meemaakt. Vooral als je weet dat politici er altijd goed vanaf komen en dat de ambtenaren zeggen alleen maar de regels uit te voeren. Verandering, dat was het thema waarin ik gemotiveerd de politiek voor instapte en nog steeds voor sta. Waar de staat zegt ik zal handhaven roep iki als geus dat ik zal overwinnen. Ik voor mij zit nog steeds op de bodem zoals de Zeeuwen dat ook vaak zaten. Ik weet vanuit mijn overlevingsinstinct dat ik in dit aquarius tijdperk er voor blijf gaan.
0 Reacties