Deze week kwam ik weer eens een doos tegen uit mijn archief. Aan de Arabische opschriften zag ik direct dat het een oude doos uit mijn geboortehuis was. Nu noem ik dat zo omdat dit voor mij precies een periode aangeeft van mijn leven. Ik heb daar in verschillende samenstellingen met mijn familie gewoond voordat ik het huis verliet en mijn vader daar alleen achter bleef. Naklinkt dat misschien wat dramatisch maar dat viel. Best mee, mijn zooi stond er nog en we aten nog vaak samen om zo te zorgen dat hij niet ineens alleen was.
Mijn dozen vol met spullen stonden er ook nog dus ik had gaandeweg Watson te halen. De doos met Arabische letters, aanduidingen over de inhoud, heb ik daar destijds ingepakt en troop heden eigenlijk nog steeds niet uitgepakt. De tekst in het Arabisch klopte niet en mocht daarom niet gebruikt worden om te verzenden naar Saoudi Arabië. Het waren goede dozen en zolang ik die voor intern gebruik had mocht ik ze gebruiken. Veel van die dozen zijn ondertussen allang vernietigd maar deze met inhoud heb ik dus nog steeds.
Hij is gevuld met muziekbladen Oor uit die periode. Nu praat ik over dozen als een mannelijk product omdat er in begrippen bij een doos, zeker in die tijd, over een doorwerk gesproken over een vrouwelijk lichaamsdeel. Het is dus de toon die de muziek maakt zeg ik maar aansluitend op de inhoud van de doos, het muziekblad Oor. Muziek maakt een wezenlijk onderdeel uit van mijn leven maar dan in bandbreedte van klassiek tot en met populair. Dat muziek belangrijk is in de ontwikkeling van de mens blijkt wel uit tal van studies.
Klankherkenning zijn in de ontwikkeling van de jonge mens, baby’s, belangrijk om te leren luisteren en het leren spreken. Nu kan ik daar hele verhandelingen over houden maar dan is er dus wel een heel boek te schrijven. De muziek uit mijn jeugd begon vooral met de radio die in die tijd maar een beperkt aanbood gaf. Toch luisterde ik graag mee en leerde daarmee meteen waarden van mijn ouders, vooral moeder, kennen. Met de economische ontwikkeling kwam er meer radio en platenspelers ons huis binnen.
Met de platenspeler kwam er een nieuwe dimensie bij aangezien je plots een meer vrije keuze kreeg waar je naar wilde luisteren. De radio bood tenslotte alleen de keuze van de zuilen aan en als je dan niet tot de kerk behoorde die uitzond werd je daar niet vrolijk van. Ik ben niet van de psalmen en de beperkte denkramen die veelal aangeboden werden, dat kwam natuurlijk ook uit de uit huis meegekregen norm. Ik was wel van Dikkertje Dap en andere vrolijke liedjes. Nu kwam met de keuze van langspeelplaten en singles er tal van muziek het huis binnen.
De klassieke muziek maakte daar zeker wel een groot deel van uit. De populaire muziek volgde daar niet veel later in. Beatles of Ramses Shaffy om maar een paar uitéénlopende artiesten te noemen. Muziek in het Engels of Frans, Duits maar vooral Engels dus was waar ik mee opgroeide. De nederlandsche zangers waren toch iets minder populair. Toch waren er natuur Ramses of Boudewijn en Armand om er een paar te noemen maar de toon werd wel gezet door de Engelstalige artiesten. Dat zie je dan ook wel terug bij de muziekkranten.
De teksten waren heel divers. De maatschappij kritische teksten hadden een ander bereik dan de liedjes over de liefde, yeah yeah yeah. Bij het nalezen en bekijken van de artiesten die in mijn leven voorbij kwamen zag ik wel hoe het leven van de triesten in hun landen en de politieke situatie aldaar meegenomen werden. In de Amerikaanse cultuur was de ontwikkeling en het leven in Amerika een onmiskenbaar onderdeel van het begrijpen van wat men zong. Wat daar als gemeengoed gold was voor ons in Nederland nog iets onbereikbaars.
De andere vorm van scholing, de televisie en radio die wij hier niet hadden speelde voor mij zeker mee. Ik begreep de verschillen prima aangezien ik regelmatig aan de Duitse grens verbleef en alleen Duitse tv zenders kon bekijken. Ook de Belgische TV en hun cultuur verschilde zo van de onze dat de begrippen en het daarmee anders bekijken of beluisteren voor mij een vast begrip was. Engeland had ook zo een andere cultuur en heeft die nog steeds. Hoe anders zijn de belevenissen van de verschillende groepen daar.
Of je nou uit Liverpool of Londen kwam. In die context luisterde en keek ik altijd naar de muziek. Best gek als ik nu weer in die doos duik met de uitgaven van Oor uit die tijd. Recent ben ik dan weer eens gaan kijken en luisteren naar wat er gezongen werd. Captain Beefheart , de Nederlander Don van van Vliet, die samen met Frank Zappa toch wel tot de door mij beluisterde muziek hoorde was een bijzondere artiest. Terwijl ik nog eens door de periode heen liep van hun muziek zag ik recent wel de enorme verschillen tussen de beleving van Amerika in vergelijking met die in Nederland.
De muziek zorgde voor de verbinding maar de teksten waren soms geheel niet hier van toepassing omdat de begrippen cultureel niet van toepassing waren. Nu is dat muziek heel vaak niet het geval en is het begrip universeel meer van toepassing op klassieke muziek als het gaat om ontwikkeling. Zelfs daar ook nog maar beperkt maar vanuit het principe van harmonieleer zien we wat het positiefs toevoegt aan de ontwikkeling. Luisteren we naar de klanken van het taalgebruik over de wereld dan zie en hoor je de enorme verschillen.
De Arabische klank dringt zich nu meer op in de muziek. Zonder enig probleem wordt die overgenomen en hoor je dat in de ritmiek terug bij de populaire muziek. Muziek en de beïnvloeding van de mens is dus zeker van toepassing. Daar waar vroeger de zuilen op de radio de toon zetten en de piraten als radio Caroline en Veronica de boel opbraken zo gebeurt dat nu met de streaming. Het internet geeft een heel nieuw spectrum. De tijd va;het muziekblad Oor was ook dominant te noemen. Vaste muziekrecensenten vormden de mainstream aan de te volgen kleur van de te volgen muziek.
Wie goed was en fout. Nu mag iedereen van alles zingen zonder dat er het oordeel goed en fout aanhangt, natuurlijk is er nog steeds wel ieders mening er over. Naast de mening is er ondertussen ook een heel breed scala van liedjes waar uit geput wordt. De single bepaalde hoe lang een liedje kon duren vanwege de opname duur op de geluidsdrager. We zijn dus gewend geraakt aan de paar minuten die een liedje duurt. De aandachtsspanne van de mens is ook maar beperkt. Bij klassieke muziek zit je toch wat langer te luisteren.
Het zou misschien wel goed zijn. Om mensen opnieuw te leren luisteren hoe moeilijk dat ook is. In de tijd van de psychedelische muziek ontstonden er ook onmogelijke muziekstukken die bijna niet meer aan te horen zijn tenzij je bereid bent om te luisteren. Ik vind het leuk om oude uitvoeringen terug te luisteren alsof ze nieuw zijn en hoor dan de beperkingen als ik dan de achtergronden er bij lees uit die tijd met het beeld van de politieke context van die tijd dan doet mij dat vaak glimlachen. De ontwikkelingen door de tijd die je destijds wenste hebben soms compleet andere wendingen opgeleverd dan verwacht.
Hoe stuur je een olietanker bij is voor mij daarin altijd een mooie vraag. Dat begrip vooral met alle rampen die analoog aan de periode van de muziekkrant Oor hebben plaatsgevonden. Muziek is als een olievlek naden ramp met een olietanker. Het besmet mensen en blijft hangen op verschillend niveau. Waar in het verleden mensen oordeelden over de muziek en deze afbranden praten ze er nu over op een positievere manier. Luisteren we naar de muziek en begrijpen we de inhoud eigenlijk wel waarover gezongen wordt.
Ik heb door de door oude muziekbladen weer eens wat gegrasduind in wat mij raakte en waarom. Onrecht of onbegrip met situaties zoals die bezongen werden passend in de jaren dat het gebeurde is wat mij destijds al raakte. Het maakt mij tot de mens die ik ben, door de toon van de muziek en de maatschappelijke betrokkenheid. Veel van de door mij beluisterde muziek heeft die betrokkenheid niet. Ervaringen wel die aansluiten. Ja held van de werkende klasse dat is iets te zijn. In de muziek klinkt dat goed maar welke artiest is dat dan.
Onze maatschappij opbouw wordt niet door harmonieleer gedomineerd en dat is best wel jammer want muziek verbroederd. Ik geniet nu nog extra als ik muziek luister. De muziek waar ik mee opgegroeid ben vormt een deel van de geschiedenis. Muziek gebruik ik graag om harmonie te scheppen maar mijn boodschap over bewustzijn is niet anders dan de basis van de harmonieleer. Schep de balans in je leven zoals de harmonieleer dat doet als basis voor de muziek dan begrijp je ongetwijfeld de muziek waarmee je mee bent opgegroeid.
De doos met muziek kranten laat mij de klanken horen waarmee ik opgegroeid ben omdat die mij doet terugdenken aan mijn ontwikkeling. Met veel humor denk ik terug en kan lachen om alles wat bovendrijft aan herinneringen die niet opgenomen zijn in die kranten. De muziek zingt nu al weer door mijn hoofd van schlager tot mooiste klassiekers laat dat ook bij jou gebeuren, het opent je hart, denk aan de muziek waarmee je opgroeide en er gebeurt iets.
0 Reacties