Regelmaat is ook een maat

Ik heb ieder jaar wel iets met momenten en ervaringen.  Het mooiste zijn de jaargetijden die we vastgelegd hebben in tijd en een vaste datum. Dat in tegenstelling tot spiritueel feestdagen die ernstig aan planeetstanden zijn vastgelegd. Die twee zaken zijn voor mij de mooiste vergelijking momenten: Zodra ik spreek over sterrenstelsels standen, astronomisch geen probleem maar, astrologisch geeft direct een discussie. Ik geniet bijzonder van die discussies, vooral als die gedaan worden vanuit het oogpunt dat het allemaal onzin is. Heerlijk de zin van onzin. 

Ik hoef de opponent zelden te overtuigen van zijn/ haar standpunt maar alleen maar bewust te maken dat de stelling ook een filosofie is en zelfs een vorm van spiritualiteit in zich heeft. Een tijd geleden toen er weer zo’n gesprek plaatsvond werd een toehoorder er enigszins onpasselijk van en verzuchtte dan ook; moet ik dit nu weer aanhoren. Van mijn kant uit was het enigszins ondeugend te noemen omdat ik wel wist waarom dit hem raakte.  Ik respecteer andermans standpunt dan ook en hield het gesprek dan ook voor wat het was. Toch raakt iedereen wel geprikkeld als je het onderwerp van spiritualiteit aansnijdt. Vaak is er een beperkte kennis van de verschillende achtergronden.

Ik keek vroeger graag naar de schepen op de rivier, of ze nu voorbij kwamen of aangemeerd lagen want de verbeelding was geweldig. Juist het hele plaatje van de foto die mij aanzette om nog eens dieper te kijken hielp mij verder in de verbeelding. Ik zag dat de foto niet het origineel was en enigszins onscherp maar dat droeg meteen bij aan een ander soort verbeelding. Alsof je onder invloed bent van stemming veranderende stoffen.  Ik zag meer en bedacht mij dat de perceptie klopte aangezien er veel veranderd was. 

Het mooie van alle veranderingen in de horizon is dat we snel accepteren  van wat anders is. Wat we graag doen is praten over wat er verdwenen is. We wennen aan het nieuwe van de regelmaat, wat ook een maat is. Wat mij deed aanslaan op de foto en de onscherpte was de horizon met de vier schoorstenen. Het deed mij direct denken aan een power station dat ik kende van de hoes van Pink Floyd. De eerste aanblik van die schoorstenen deed mij dan ook meteen nadenken. Grappig hoe ineens de voorgrond van het plaatje ondergeschikt werd. 

Ineens liep ik door een ander tijdperk en werd de nostalgie ruw verstoord. Pink Floyd zou ooit optreden in Zwijndrecht en met de schoorstenen aan de horizon moest ik grinniken. Het was de samenstelling van Pink Floyd en niet die uit de tijd van animals. De regelmaat van de schoorstenen en de herkenbaarheid van het energiepaleis met zijn schoorstenen als torens waren ook hier een iconische herkenbaarheid.    

Het enorme varken wat destijds gebruikt werd boven het power station in Engeland en de naam Zwijndrecht met de horizon van ons eigen energie station. Toch was de muziek uit negentien-vijfenzeventig niet wat mij raakte, maar vooral de regelmaat van de schoorstenen. Het tijdperk waar ik aan dacht ging verder terug. Het varken bracht mij terug bij animal farm van George Orwell  ( ook de bedoeling van Roger Waters vanuit Pink Floyd ). Het was een gekke gewaarwording dat hiërarchie van de horizon ineens een machtsstructuur blootlegde. 

Was het dan toch de gemoedsveranderende stoffen die dit teweeg bracht of was het gewoon terug naar de jaren en vooral negentien zevenenzeventig die dit teweeg bracht.  Als ik nu eens een goede analyse zou maken van de maat in de regelmaat zou ik toch moeten doorgronden hoe de structuur van Animal farm in de huidige tijd nog steeds van toepassing is. De foto en de schoorstenen als verborgen trigger zouden mee moeten kunnen helpen de nieuwe werkelijkheid te doorgronden. 

Het album Animals waar varkens en schapen  dwars door de nummers heen lopen maakten het voor mij duidelijk. Terug naar de basis van het schaakspel. Ik weet dat het een zet is, het is een gambit wie doet de volgende zet op het schaakbord waar regelmaat de maat is. Het thema Animal farm blijft terugkomen in engelse wallace en grompit en shaun the sheep. Ik kan daar heerlijk van genieten. De hond, dogs, wat ook voorkomt in het muziekstuk speelt altijd weer een centrale rol zoals het nummer op de langspeelplaat.

The world is my oyster.