Een leven lang komen de dagen voorbij als weken of maanden. Jarenlang kijk ik dag in dag uit naar de gebeurtenissen waaruit of waarover ik uren kan vertellen. Ik ben daarin net als de spreekwoordelijke kámeel die door het oog van de naald gaat. Ik ben geboren om 00.00 uur.
Mijn vader koos voor de tweede dag omdat dit ook de geboorte datum was van mijn grootmoeder. Mijn dokter droeg borrelglazen als brillenglas in zijn hoornen brilmontuur en als klapstuk vloog ook nog eens een raam venster uit de sponning.
De dagen vlogen voorbij en voordat ik het wist stond ik in het volle leven en vergat hoe ik begonnen was. De tijd was iets magisch, het was er niet en daar waar het voorbij kwam was het de zon als kern en de maan die het ritme aangaf. Zo kwam ik als reiziger vanuit het stenen tijdperk in de twintigste eeuw terecht.
Mijn moeder vertelde verhalen en stelde mij vele vragen. Uit dat leven van verhalen vertellen en antwoord geven met een doorzicht in de planetaire tijd schrijf ik hier mijn verhalen essays en bespiegelingen. Dromen in woorden, visioenen aaneengeregen, gedichten in steen geschreven of gewoon artikelen.
