Na twee keer over het onderwerp armoede geschreven te hebben dacht ik het achter mij te hebben gelaten. Toch zit er rijkdom in het het onderwerp als je er zo vol mee zit. Het zit vooral in de filosofie en het denken er over. Een mooie uitspraak over armoede is als je het uitdrukt als rijkdom. Rijkdom is niet wat je op je bankrekening hebt staan maar wat je meedraagt in je hart. Zo zag ik vandaag het filmpje smile van Charlie Chaplin en hoe hij een baby, ter vondeling, opnam als eigen kind . In de filmpjes van Chaplin is armoede en rijkdom vaak het thema. Het was dat deel dan ook wat mij weer stimuleerde om over de rijkdom van het hart te schrijven, de onaantastbare waarde in een een mens om goed te doen.
Vooral dat laatste is wat mij in het leven beweegt. Nu is het wel handig om middelen te hebben om goed te doen, geld als smeermiddel. Toch heb heel veel gedaan zonder dat geld. Eigenlijk is het spanningsveld tussen haves en not haves altijd heel groot. Wie niets heeft, Charlie Chaplin in zijn filmpjes, is altijd veroordeeld. Veroordeeld in de zin van de onderliggende partij waarbij het uiteindelijk wel goed komt. Dat stukje vertrouwen heb ik altijd meegenomen want die rijkdom van de liefde in het hart is onoverwinnelijk maar het kanaliseren ervan toch niet het gemakkelijkst. Recent was ik in in Engeland waar de tegenstelling rijk en arm op straat zichtbaar is. Het lijkt soms of je terug stapt in tijd.
Ik ben het gewoon om daar mensen op straat te zien slapen en gewoon te bedelen. Gewoon alsof bedelaar een beroep is. Hoe leg je uit dat je gewoon in staat bent om voorbij te lopen aan mensen die in een slaapzak midden op straat liggen te slapen op een hele drukke markt. Het is vooral kunnen uitleggen hoe de wereld in elkaar zit en dat is niet altijd gezellig. Zelfs met liefde in het hart is het mogelijk vriendelijk glimlachend voorbij te lopen om dan met niets verder te leven. Het was een mooi gezicht om een wereldstad in volle glorie te bewonderen. Ik groeide op met de verhalen van de clochards in Parijs die leefden onder de bruggen en was gaandeweg mijn leven bewust geworden dat er veel meer plekken waren waar mensen de keuze maakten om zo te leven.
Toch blijft de verwording in tijd van zwervers en bedelaars op straat iets bijzonders. Nu zag ik mensen slapen in slaapzakken anders dan de clochards met hun kartonnen dozen. In Parijs moesten ze vluchten voor de water auto s die de stad schoonspuiten terwijl in Londen men gewoon tussen het vuil of als vuil lagen te slapen. Mensen zijn niets waard als ze zelf de waarde niet vorm geven. Toch zag ik bij veel bedelaars en zwervers iets van de overlevingskans zoals in de films van Charlie Chaplin. Ik keek rond naar de hinderden mensen die voorbij kwamen naar de drukte van de stad en naar het mechanisme van overleven.
Armoede is de rijkdom van de portemonnee als je het in geld uitdrukt. Ik herinner me een meneer die dagelijks alle prullenbakken afstruinend zijn levensdagen doorbracht. Ik luisterde naar de hoon van mensen die daar iets van zeiden, over die zwerver. Toch bleek uiteindelijk die meneer heel rijk te zijn in de vorm van geld en goederen maar was het zijn leven om als zwerver dagelijks de straat af te struinen. De rijkdom in het hart en het kunnen delen is dan wel het grootste goed want een glimlach naar iemand is dan als een gift die niet in geld is uit te drukken. Bij mijn geboorte kreeg ik een bankrekening met twee gulden vijftig er op van mijn opa naar wie ik genoemd ben.
De banken waren destijds niet gedekt tegen verliezen en deze bank ging in een bank crisis er aan onderdoor. Mijn ouders vertelden daar wel eens over en langere tijd hield mij dat bezig. Van boos tot verontwaardiging overgaand in acceptatie. Het is toch raar dat je zo “ bestolen “ kon worden. Die verontwaardiging, om later in het leven dit op andere manieren weer te zien gebeuren, maakte plaats voor inzicht. Dat laatste is wel handig want de rijke wordt rijker ten koste van jou. Toch is die twee gulden vijftig van mijn opa heel veel waard want, in mijn hart geeft het gevoel dat hij dit voor mij deed zoveel meer opgeleverd dat dit niet in geld is uit te drukken.
Zo kijk ik ondertussen makkelijker de wereld in. Het gevoel van geen eten te kunnen genereren omdat je geen geld hebt of erger voedsel gekocht te hebben dat bedorven is speelt een grote rol in hoe je kan denken. Ik heb vaak genoeg met vrijwel geen geld eten weten te kopen om daarmee mijn kinderen te voeden en dit met de rijkdom vanuit mijn hart voor hun bereid. In het filmpje The Kid van Charlie Chaplin kom ik dezelfde rijkdom weer tegen. Mijn kinderen hebben hun leven terwijl ik in mijn leven terugdenk aan mijn moeder en haar zorgen om eten te kopen. Ik voel de rijkdom in mijn hart als ik aan mijn kinderen denk en in het filmpje de warmte. Het opgewekte gevoel sluit aan bij mijn ervaring van liefde die meer waard is dan geld.
Ik denk aan een kennis die bij geboorte de naam Rijk meekreeg en zijn leven. Mijn waardering voor hem is zeker groter dan velen voor hem hebben gehad. Hij deed de dingen met liefde die ik hem vroeg en voegde altijd wat extra’s toe waardoor ik hem nooit vergeten ben. De rijkdom in je hart moet je wel koesteren, je hart open stellen is mooi maar laten stelen is zonde. Rijk krijgt bij deze de waardering die hem toekomt. Nooit ben ik hem vergeten terwijl ik sommige anderen vergeten ben omdat ze alleen uit waren op gewin. Ook hen gun ik met liefde wat ze genomen hebben zonder haat te koesteren want dat vertroebeld alleen de liefde in mijn hart. Het leven is liefde.
Zo komen vele mensen in gedachten naar boven en herinner ik mij levendig het verhaal van de vraag om aandacht van iemand die als kind vele steps heeft gestolen. Recent kwam er iemand aan de deur met een vraag over een gestolen step met mijn huis als aangrijpingspunt. Ik kon de verontwaardigde vader enig is verder helpen. De cirkel van armoe en aandacht was weer gesloten, eigenlijk een spiraal. Vooral te benoemen als een spiraal want tijd tussen-n de momenten lag veruit elkaar. Het kinderfiets je, de step en al het andere speelgoed wat zo een aantrekkingskracht heeft op de have nots, en wat ze dan niet hebben is een verhaal apart, levert de verliezende partij zoveel onvrede op.
De rijkdom in het voorbeeld in het filmpje van Charlie Chaplin zou je opvoedkundig kunnen noemen omdat de liefde voor elkaar, de geborgenheid en waardering iets is wat onbetaalbaar is. Delen met elkaar ten opzichte van repressie is wat ik meedraag. Het niet veroordelen maar begrijpen is wat de step steler destijds enorm verbaasde. Mijn antwoorden voor hem waren ontwapenend. Nu de wereld nog ontwapenen en vergeving opnieuw op de agenda krijgen en we hebben wereldvrede op een planeet vol liefde zonder portemonnee vol armoede
Ik ben het gewoon om daar mensen op straat te zien slapen en gewoon te bedelen. Gewoon alsof bedelaar een beroep is. Hoe leg je uit dat je gewoon in staat bent om voorbij te lopen aan mensen die in een slaapzak midden op straat liggen te slapen op een hele drukke markt. Het is vooral kunnen uitleggen hoe de wereld in elkaar zit en dat is niet altijd gezellig. Zelfs met liefde in het hart is het mogelijk vriendelijk glimlachend voorbij te lopen om dan met niets verder te leven. Het was een mooi gezicht om een wereldstad in volle glorie te bewonderen. Ik groeide op met de verhalen van de clochards in Parijs die leefden onder de bruggen en was gaandeweg mijn leven bewust geworden dat er veel meer plekken waren waar mensen de keuze maakten om zo te leven.
Toch blijft de verwording in tijd van zwervers en bedelaars op straat iets bijzonders. Nu zag ik mensen slapen in slaapzakken anders dan de clochards met hun kartonnen dozen. In Parijs moesten ze vluchten voor de water auto s die de stad schoonspuiten terwijl in Londen men gewoon tussen het vuil of als vuil lagen te slapen. Mensen zijn niets waard als ze zelf de waarde niet vorm geven. Toch zag ik bij veel bedelaars en zwervers iets van de overlevingskans zoals in de films van Charlie Chaplin. Ik keek rond naar de hinderden mensen die voorbij kwamen naar de drukte van de stad en naar het mechanisme van overleven.
Armoede is de rijkdom van de portemonnee als je het in geld uitdrukt. Ik herinner me een meneer die dagelijks alle prullenbakken afstruinend zijn levensdagen doorbracht. Ik luisterde naar de hoon van mensen die daar iets van zeiden, over die zwerver. Toch bleek uiteindelijk die meneer heel rijk te zijn in de vorm van geld en goederen maar was het zijn leven om als zwerver dagelijks de straat af te struinen. De rijkdom in het hart en het kunnen delen is dan wel het grootste goed want een glimlach naar iemand is dan als een gift die niet in geld is uit te drukken. Bij mijn geboorte kreeg ik een bankrekening met twee gulden vijftig er op van mijn opa naar wie ik genoemd ben.
De banken waren destijds niet gedekt tegen verliezen en deze bank ging in een bank crisis er aan onderdoor. Mijn ouders vertelden daar wel eens over en langere tijd hield mij dat bezig. Van boos tot verontwaardiging overgaand in acceptatie. Het is toch raar dat je zo “ bestolen “ kon worden. Die verontwaardiging, om later in het leven dit op andere manieren weer te zien gebeuren, maakte plaats voor inzicht. Dat laatste is wel handig want de rijke wordt rijker ten koste van jou. Toch is die twee gulden vijftig van mijn opa heel veel waard want, in mijn hart geeft het gevoel dat hij dit voor mij deed zoveel meer opgeleverd dat dit niet in geld is uit te drukken.
Zo kijk ik ondertussen makkelijker de wereld in. Het gevoel van geen eten te kunnen genereren omdat je geen geld hebt of erger voedsel gekocht te hebben dat bedorven is speelt een grote rol in hoe je kan denken. Ik heb vaak genoeg met vrijwel geen geld eten weten te kopen om daarmee mijn kinderen te voeden en dit met de rijkdom vanuit mijn hart voor hun bereid. In het filmpje The Kid van Charlie Chaplin kom ik dezelfde rijkdom weer tegen. Mijn kinderen hebben hun leven terwijl ik in mijn leven terugdenk aan mijn moeder en haar zorgen om eten te kopen. Ik voel de rijkdom in mijn hart als ik aan mijn kinderen denk en in het filmpje de warmte. Het opgewekte gevoel sluit aan bij mijn ervaring van liefde die meer waard is dan geld.
Ik denk aan een kennis die bij geboorte de naam Rijk meekreeg en zijn leven. Mijn waardering voor hem is zeker groter dan velen voor hem hebben gehad. Hij deed de dingen met liefde die ik hem vroeg en voegde altijd wat extra’s toe waardoor ik hem nooit vergeten ben. De rijkdom in je hart moet je wel koesteren, je hart open stellen is mooi maar laten stelen is zonde. Rijk krijgt bij deze de waardering die hem toekomt. Nooit ben ik hem vergeten terwijl ik sommige anderen vergeten ben omdat ze alleen uit waren op gewin. Ook hen gun ik met liefde wat ze genomen hebben zonder haat te koesteren want dat vertroebeld alleen de liefde in mijn hart. Het leven is liefde.
Zo komen vele mensen in gedachten naar boven en herinner ik mij levendig het verhaal van de vraag om aandacht van iemand die als kind vele steps heeft gestolen. Recent kwam er iemand aan de deur met een vraag over een gestolen step met mijn huis als aangrijpingspunt. Ik kon de verontwaardigde vader enig is verder helpen. De cirkel van armoe en aandacht was weer gesloten, eigenlijk een spiraal. Vooral te benoemen als een spiraal want tijd tussen-n de momenten lag veruit elkaar. Het kinderfiets je, de step en al het andere speelgoed wat zo een aantrekkingskracht heeft op de have nots, en wat ze dan niet hebben is een verhaal apart, levert de verliezende partij zoveel onvrede op.
De rijkdom in het voorbeeld in het filmpje van Charlie Chaplin zou je opvoedkundig kunnen noemen omdat de liefde voor elkaar, de geborgenheid en waardering iets is wat onbetaalbaar is. Delen met elkaar ten opzichte van repressie is wat ik meedraag. Het niet veroordelen maar begrijpen is wat de step steler destijds enorm verbaasde. Mijn antwoorden voor hem waren ontwapenend. Nu de wereld nog ontwapenen en vergeving opnieuw op de agenda krijgen en we hebben wereldvrede op een planeet vol liefde zonder portemonnee vol armoede
0 Reacties