Perspectief

De manier waarop je kijkt en de manier waarop je het ziet kan nogal verschillen.Je zou bijna een Cruijffiaanse uitspraak gaan hanteren zoals; je ziet het pas als je het door hebt. Nu zijn zijn uitspraken altijd stof tot discussie en zijn opvattingen in de voetbalwereld boden veel ruimte tot discussie.Ik heb feitelijk niks met voetbal maar vond die discussies altijd prachtig aangezien je vanuit een bepaald standpunt naar dingen kijkt. Welk perspectief hanteer je en dan kom je in de werkelijkheid terecht waarbij je zou kunnen spreken van een jungle.

Door mijn rare leven heb ik vaak van perspectief moeten wisselen, een andere taal leren spreken of begripsbepalingen leren hanteren die feitelijk niet de mijne zijn maar werden. Op een bepaald moment legde ik dan mensen maar uit dat ik chinees sprak waarbij ik doelde op begripsbepalingen. Dat schepte dan direct helderheid als ze je niet begrepen en kwam de communicatie alsnog op gang. Ik probeerde dan ook duidelijk te krijgen wat de ander als begrippen geleerd had om mijn boodschap te laten landen.

Door mijn lengte en het feit dat ik lenzen nodig heb om focus te krijgen is perspectief iets wat een belangrijk gegeven is. Mijn lengte maakt dat ik een ander perspectief heb en waar anderen zeggen dat zie je toch geldt voor mij het cruyffiaanse deel waarbij ik het eerst door moet hebben omdat ik moet bukken. Ook door mijn lenzen heb ik langzaam aan geleerd de focus te krijgen op onderdelen. In de techniek werkten de lenzen als een dubbelbrekend licht kristal waardoor er een verschil in waarneming optrad.

Om dat helder te maken moet je je als voorbeeld maar voor stellen dat ik een deur doorging maar de deurklink later zag dan nodig waardoor je tegen de deur stoot met je hoofd. Voor de omstanders uitermate grappig maar voor mij lastig totdat je het doorhebt en ziet waar het door komt. Al met al best lastig maar door de meditatieve oefeningen lukte het prima hierin een balans te vinden. Zo leerde ik tekenen en kijken door de bril van perspectief. Het was niet zoals ik het zag, dat was een waarneming, maar zoals de werkelijkheid is.

Dat laatste is voor veel mensen een lastig begrip. Die ervaring had ik bij de mensen waar ik sprak over mijn Chinees spreken. Uit die groep krijg ik nog regelmatig terug dat ze mij nu begrijpen  en dat ik best gelijk had. Dat laatste is niet belangrijk maar wel prettig om te horen. Dat perspectief wat ik neerzette om vanuit te kijken was dus gelukt. Dat deed mij terug denken aan de agenten die na mijn opmerking over de revolutie te beginnen bij voorkeur in Zwijndrecht allebei anders interpreteerden. Ze gingen over de woordkeuze in discussie en dat verbaasde mij destijds. Waar heb je het over dacht ik m maar het zaadje was gezaaid.

Het leidde uiteindelijk tot een lange reeks van vreemde ontmoetingen met mensen die voorbij kwamen om er achter te komen of de revolutie al zou beginnen of wat men verwachten mocht.  Aangezien ik ondertussen gewend was aan de andere wijze van kijken vond ik het wel grappig. Het perspectief was zo anders en ook de mensen die ingezet werden hadden een ander beeld bij wat ze bij mij kwamen doen. Een vriend van mij excuseerde zich bij mij toen hij met een beetje schaamrood op de kaken vertelde dat hij over mij een dossier had moeten schrijven. Het perspectief van al die verschillende diensten  leidde tot wel gekke verhalen.

Om nu een goed perspectief te krijgen of een betere kijk op de zaak liet ik alles maar los en gooide zo af en toe een knuppel in het hoenderhok. Gekke verhalen kwamen tevoorschijn die ik graag voedde terwijl ik ondertussen gewoon bezig bleef om vanuit mijn perspectief de wereld te bekijken. Zo had ieder voordeel ook zijn nadeel. Toen ik dacht , na veertig jaar, laten we eens mijn dossier opvragen, een vriend van mij had dat ook eens gedaan, viel mijn mond open van verbazing. Het antwoord zorgde er voor dat ik opnieuw het perspectief moest bijstellen.

Ik bedacht mij plotseling hoe ik in de tijd van het tekenen  tal van codes en perspectieven had uitgelegd. Vol interesse hadden mensen geluisterd terwijl ik vooral uit de techniek van perspectief had gesproken. Op mijn tekentafels lagen de codes die door anderen geheel anders geïnterpreteerd werden. Die veertig jaar had men het perspectief niet bijgesteld maar hanteerde men nog steeds de twijfel. Het chinees spreken was door de dossier opbouwers nog steeds niet begrepen. Ik dacht aan Cruijff die het over driehoekjes spelen had gehad waardoor er volgens hem twaalf spelers op het veld stonden.

Voor mij was dat duidelijk. Het was mij ook duidelijk dat de dossier volgers nog steeds naar mijn twaalfde man op zoek waren. Eerst was ik boos daarna teleurgesteld om vervolgens weer tevreden te zijn. Het is maar hoe je het ziet dacht ik. Om te relativeren kijk ik met regelmatig vanuit een ander perspectief naar dingen. Het is maar hoe je het ziet want als je goed kijkt weet je precies wanneer de revolutie gaat beginnen. Je hebt het pas door als je het ziet. Mijn rare leven is dus zo raar nog niet maar is vreemd als je er vanuit een ander perspectief tegenaan kijkt.

De vriend die zich excuseerde, de beginnende tachtiger die ander taalgebruik gewend is en de wens uit dat ik schrijf binnen zijn perspectief van taal maar ook tips meegeeft hoe je in een ander perspectief meer mensen kan bereiken. Dat perspectief en de opbouw der dingen, de gulden snede bijvoorbeeld als uitgangspunt of de harmonieleer uit de muziek. Het helpt als je een perspectief hebt wat meerdere mensen zien  en je verklaart dat dit jouw perspectief is. Dat de klanken of de opbouw in maten anders is dan dat perspectief is dan niet meer erg.

De praktijk is anders zeggen we dan. Mooi klinkt dat en zolang het mooi klinkt is er dus niks aan de hand. Wie nu na dit verhaal perspectief wil duiden wijs ik op Michael Gorbatsjov en hoe naar hem wordt en werd gekeken. In zijn verhaal zit alles van perspectief van klein tot groot. Want hoe mensen het ook willen zien, fysiek, politiek het is een mooi voorbeeld van de vele invalshoeken en vertelt alles over het perspectief waaruit je kijkt.