Het thema speelt al uren door mijn Hoofd. Ik vraag mij nooit af hoe of waar het vandaan komt zo een thema. Ik ben gewend om op te staan of te gaan zitten en dan is het er. Het wordt gevoed door alles wat ik doe. Het is overigens geen onplezierig effect van mijn hersenen dat ze zo werken. De hele chemie der dingen zorgt er voor dat alles samenhangt. Ik voel mij dus rijk terwijl de armoede regeert, is dat net zoiets als de leugen regeert? Nou zeker gevoed door de chemie zie je daar hetzelfde gebeuren.
De krant schrijft iets en een ieder gaat met die waarheid aan de slag, prachtig toch. Zeker als je je bewust bent van de werking van de chemie en de de opgewekte stroom in je hersenen. Met dat bewustzijn bezit je ook de rijkdom om te regeren over je lijf en lendenen met de restrictie dat je hele DNA spiraal daar wel eens roet in het eten kan gooien. Met al die gegevens bij elkaar stort ik mij dan elke dag maar weer op de gedachten stroom in mijn hoofd. Mijn rijkdom is armoede, net zoiets als; mijn koninkrijk voor een paard, wat in tal van contexten gebruikt wordt.
Terwijl ik probeer af te stappen van de gedachte over armoede en die verdrijf met muziek komt dat onmiskenbaar snel terug als de die zauberflöte in mijn hoofd afspeelt. Ik begrijp het. Ik moet mijn meditatief richten op de gedachte die daarin passend is om het thema armoede een plek te geven. Zo werkt dat als je je hoofd leeg wil maken. Omdat ik schrijf hoef ik mij ook niet druk te maken bij de gedachte; waar het hart van vol is loopt de mond van over. De toverfluit is het verhaal wat voor mij goed aansluit bij het thema in mijn hoofd.
Het helpt mij prima dat terug te brengen naar aarde. Het helpt mij de oude gedachten te vervangen voor nieuwe frisse ideeën en brengt mij terug naar plekken als het Hof in Dordrecht waar dit muziekstuk op een zonnige zondagmiddag werd uitgevoerd. Het hof waar ik zo veel verschillende dingen heb gedaan en waar zoveel geschiedenis bijeen is gekomen en komt. Ik voel mij rijk terwijl; ik geen cent te makken heb. Die rijkdom aan de herinneringen die mij geen geld gekost heeft anders dan de kennis bijééngaren en daar te zijn waar de wind mij geblazen heeft.
Ik ga niet voor anderen invullen om er wat van te vinden want de verwondering is het mooiste middel om de dingen te beschouwen zoals de vogel vanger met zijn fluit. Die rijkdom is soms die verwondering die betoverend is alleen moet het niet verlammend gaan werken of tot grote frustraties leiden. Plots duikt het beeld op van de professor die liever straatveger is, die als Diogenes aan de rand van de stad in zijn regenton verblijft. De professor die betoverd is door het hoertje dat in de kroeg het lied zingt en hem vangt met; Ich Bin von kopf bis fuss als liebe eingestelt, in de film Der blauw Engel.
" unter die laterne " het gedicht van Hans Leip wat zo bekend is geworden in de tweede wereldoorlog door Marlene Dietrich, lili Marleen, is ook een tweede mooi voorbeeld wat muziek doet. Mijn hoofd zingt het, mijn hart voelt het maar mijn gedachten gaan terug naar Papageno de vogel vanger die met allen zijn fluit de betovering in handen heeft. Rijkdom en macht zijn zo verweven en wie de armoede bezit en daarmee de rijkdom kan uitstralen heeft het wezen in zijn bezit van geluk. Geluk dat is de gedachte die bij mij past als ik aan de rijkdom is mijn armoede denk.
Het geluk dat ik de dingen kan bezien en mij tevreden kan stellen met wat ik heb ook al wordt mij alles afgenomen. Ik kan tevreden lachend vragen of men er net zo van kan genieten als ik, als ik het los laat. De waarde van het niets heeft die waarde pas als die er aan toegekend wordt. De soldaat die sterft op het slagveld heeft voor de generaal afgedaan maar de archeoloog die hem eeuwen later opgraaft zet de soldaat opnieuw in. De armoede die ik mijn leven aanschouw kan dus fysiek zijn maar ook geestelijk of zelfs politiek, de rijkdom zie ik zoals de archeoloog.
Ik raap de fluit op van de vogel vanger maar kan hem niet bespelen maar wel in mijn hoofd horen. Die rijkdom is geweldig en helpt mij om rust te vinden, mijn hoofd leeg te maken. Dat meditatieve deel waarin ik als de straatveger door mijn hoofd heen loop en bewust ben van mijn huis als de regenton aan de rand van de stad, ja dat maakt mij ook de vogel vanger en leert mij opnieuw de fluit te bespelen. Ik leef in vrede tussen de resten van de oorlog en besef dat. Wie het anders ziet kent zijn/haar waarheid als werkelijkheid die ik niet betwist.
Voor hen speel ik op de magische fluit en hoop dat ze muziek naar hun hart kunnen brengen om daar de vrede te vinden opdat de oorlog daadwerkelijk beëindig wordt. De soldaten die in de oorlog Lili Marleen hoorden zaten daar ook op te wachten. Het lied in achtenveertig talen vertaald heeft duidelijk de kracht van de toverfluit met het drama wat er achter schuilt. Oorlog is armoede mijn rijkdom is de muziek die mijn hart vult zoals het liefdesgedicht van Hans Leip dat zoveel mensen het hart heeft geopend.
0 Reacties