Het werken op verschillende apparaten is net zo grappig als het werken binnen de verschillende landen en hun staatsinrichting. Nu met de Amerikaanse verkiezingen is dat verschil in soort democratie goed zichtbaar. Ik werk op verschillende apparaten met verschillende schrijfprogramma `s. Op de Apple werk ik afhankelijk van welke iPad ik gebruik in een programma. Op oude systemen beschik ik nog over een app die bij de nieuwe niet meer werkt.
Ondertussen zijn mijn XP machines ook nog beschikbaar met word en opensourcesoftware om te schrijven.
Ik werk ondertussen ook vaak op mijn chromebook waar ik lekker kan zitten schrijven en een gewoon toetsenbord heb. Nu even terug naar de Amerikaanse verkiezingen. Het Amerikaanse systeem van verkiezingen is voor mij vergelijkbaar met de verschillende systemen en apparaten. Uiteindelijk gaat het in de dwarsverbanden van Amerika om kiesmannen en niet om de meerderheid van het volk. Daar kan de minderheid dus de meerderheid regeren. Ik ervaar dat net als mijn app’s en niet meer ondersteunde updates in mijn programma’s.
Sinds Windows 95 ben ik er ondertussen aan gewend dat ik gemanipuleerd wordt bij de aanschaf van computers. De ouderwetse typemachine is al lang passé dus ik moet wel. Die manipulatie is het nu waar het feitelijk om draait. Ik ben flexibel en pas mij telkens aan maar neem daarin heel bewust mee dat ik daarmee onderdeel ben van een marketingstrategie. Eigenlijk ben ik mij sinds mijn jeugd al bewust hoe ik gestuurd wordt door commerciële boodschappen en instituten. In de jaren zeventig was marketing iets wat weinig ingezet werd.
De toon die gezet werd was vanuit instituten, “wij weten wat goed voor je is en dus zo moet je het doen”. Maar ook wie niet voor mij is , is tegen mij. Ik hoor hier in een populistische president. In Amerika was marketing al wat groter en zag je wie een goede marketing lobby onderhield zelfs de politiek meekreeg. Ondertussen zie je marketing steeds vaker ingezet worden als wapen. Wie tegen is zet of doet het product in de schijnwerpers en verteld er bij wat het is of wat het doet. Inspelen op emoties dus best relevant.
De Amerikaanse Verkiezingen is dan ook zo een spektakel. Gevoed door het systeem van tweedeling, van oudsher sinds de burgeroorlog, gooit men over en weer met modder. Je kan het vergelijken met onze voetbal wedstrijden waarbij de spreekkoren roepen; het is stil aan de overkant. Dat idee had ik ook dit keer met de Amerikaanse verkiezingen. De president stond te schreeuwen naar zijn tegenkandidaat en op de verkiezingsdag nog voor de uitslag begon hij al te roepen dat hij gewonnen had.
Het leek wel op een voetbalwedstrijd van vroeger waarbij men de scheidsrechter uitschold voor hondenlul in spreekkoren. Beschamend gewoon hoe een democratie, is het dat wel, zo neer gezet wordt. Frank Zappa verzette zich vroeger al tegen het Amerikaanse systeem van de moral majority’s. Hij ging ook naar de hoorzittingen in het congres om zich daar uit te spreken. Ook daar buiten verzette hij zich tegen de onzin in zijn land en stelde zelfs dat hij overwoog zich beschikbaar te stellen als presidentskandidaat.
Zijn lef om naar hoorzittingen te gaan en zich daar niet de mond te laten snoeren was al heel bijzonder. Er zijn wel meer artiesten geweest die zich beschikbaar stelden middels hun podium Maar nooit maakten zij de stap die Zappa wel maakte. Om in Amerika president te worden moet je wel behoren tot een bepaalde clan dus Zappa maakte per definitie geen kans. Die kandidaatstelling is wel bijzonder. We hebben genoeg mensen president zien worden en kunnen er alles van vinden. Van idioot tot charismatisch aan toe maar wij buiten Amerika moeten het er gewoon mee doen.
Net zoals ik het gewoon moet doen met de systemen waarover ik beschik. Het geduld wat van mij gevraagd wordt is tevens wel de keuze die ik zelf maak. Ik ben bewust van wat er gebeurt, waar ik mee werk maar ook hoe ik het oplos.
In dit tijdsgewricht zie je in Engeland met haar systeem hoe vreemd het kan uitpakken. Ook daar werken ze met een compleet ander systeem. De brexit is qua campagne vooral sterk gevoerd door één persoon van een minuscule partij. Zijn debat methodiek en retoriek was de juiste marketingstrategie waar een grotere groep conservatieven op meedreef.
Zij konden dankzij die strategie achteroverleunen en meehuilen met de wolven in het bos en een overwinning behalen. Voor mij zijn de zichtbare campagnes helder en vanuit die kampen slim gekozen. Ik ben buitenstaander en heb makkelijk praten maar hoef ook geen gelijk te hebben of krijgen. Ik ben waarnemer in tijd en ruimte. Ik werk ook liever op deze computers met hun makken dan op de ouderwetse typemachine. Het bewustzijn dat je zelfdenkend aan de dag moet blijven leggen vergt veel flexibiliteit omdat er telkens nieuwe beïnvloedingen op je pad blijven komen.
Daarnaast zijn wij als mensen ( zeker als je niet zelf denkt) op zoek naar helden, rolmodellen om te volgen. Juist dat laatste houdt mooi de ruimte open voor beïnvloeding. De influencers kunnen daar mooi op ingezet worden. Mooiprater is daar een goed begrip in zoals het voorbeeld uit Engeland. We willen allemaal winnen want, “als je wint heb je vrienden, echte vrienden”, zongen Herman Brood en Henny Vrienten. De lobbyisten spelen al eeuwen een belangrijke rol. Tegenwoordig zitten er Brussel op ieder Europees parlementslid twee lobbyisten.
Hoeveel dat er in Nederland zijn weet ik niet direct maar het is een normaal fenomeen. Hoe we het ook noemen de belangenstrijd voor eigen systeem staat meestal voorop, zelden het welzijn van de mens of de planeet. Er zijn te veel agressieve systemen die willen heersen ten koste van de ander. Overweg kunnen met andermans mening is al erg moeilijk laat staan kunnen werken met verschillende meningen. Een mooi voorbeeld is Duitsland met een gekozen burgemeester met een eigen programma.
Ze hoeven geen partijlid ( onafhankelijk kan dus)te zijn en de verkiezingen vallen niet samen met de gewone raadsverkiezingen. Daarmee kan de eerste burger boven de partijen staan met het doel het beste voor de stad of dorp voor te staan. Frank Zappa wilde zo ook in Amerika wel president zijn zonder de gebruikelijke poeha tijdens verkiezingen. Hij kan het niet meer worden maar de gedachte dat je in Amerika president zou kunnen worden zoals in Duitsland burgemeester heeft wel iets.
Werken met verschillende partijen en systemen en toch tot een duidelijk einddoel komen is toch wel mooie gedachte. Als je dat kan dan is wereldvrede ook te bereiken want waarom hebben we oorlog? Omdat we niet willen werken met verschillende systemen . Oorlog waar is het goed voor, absoluut nergens voor Met Frankie Goes to Hollywood in gedachte, een band die als cover diende, met twee presidenten die elkaar vonden, idioten met charisma speelt de muziek door.
0 Reacties