Het was een geweldige ervaring, het moment van tijdverlies. Ik was zomaar vierentwintig uur kwijt. Dat was op zich logisch want tijd an sich bestaat niet maar dat wat wij bedoelen met tijd moest nog passeren. Nu kan het zijn dat ik erg moe was, ik ben dat op zich nog steeds, maar die hele dag kwijtraken was toch wel een epifanie, een openbaring. Nu ben ik met dit verschijnsel niet onbekend maar dit keer was het echt bijzonder. Het duurde wel twaalf uur voordat ik wist dat ik de uren kwijt was die nog moesten komen. Een geweldig moment aangezien ik niks gepland had of bedacht had wat ik zou moeten doen.
Weliswaar ging mijn agenda door en daaraan merkte ik dat er iets ‘niet klopte'. Al heel lang pas ik niet in tijd en ruimte en ben mij daar bewust van. Een film als Back to the future past mij wel, ook de humor. Nu, gisteren of morgen is niet zo een heel groot verschil als je met tijd en ruimte bezig bent, maar als je dat actief meemaakt dat het nu morgen is terwijl je vergeten bent gisteren in te vullen dan is dat wel wat. Het zijn eigenlijk gouden momenten als je door tijdpoorten wandelt. Stepping into striped light zoals Captain Beefheart song.
Ooit, en dat is een vaag tijdsbegrip, ooit maakte ik een kunstwerk gebaseerd op dat nummer van deze Nederlander Don van Vliet. Niets is werkelijk en dat past goed bij tal van theorieën . Ik heb geleerd dat je moet volgen datgeen wat in de boeken staat. Nu ben ik daar niet van en door de loop van de tijd heb ik vaak genoeg gelijk gekregen. Toch ging het nooit om gelijk krijgen of gelijk hebben omdat de waarneming van tijd ( die dus niet bestaat) je telkens op een nieuwe invalshoek brengt. Ook recent keek ik op papieren waar het leek of mensen terug in tijd keerden. Het mooie van het document was dat men ervan uitging dat de aanschouwer wel begreep hoe het zat.
Een mooie aanname die mij na een beetje onderzoeken tot een andere werkelijkheid bracht. De aanname was gebaseerd op een ervaring. De werkelijkheid van de draaiing van de aarde. Het is als het wachten op een trein die niet komt maar waarna je in de trein stapt blijkt het je trein te zijn die niet kwam. Het is voor iedere reiziger een drama om je vervoer te missen wat je gepland hebt. Aan de andere kant moeten dingen soms zijn zoals ze komen. Ik heb weken niks gedaan aan het schrijven terwijl ik wel bezig was met teksten te maken. Het leek wel een soort vakantie die geen vakantie was. Telkens was het een tijdpoort waar ik doorheen stapte maar mij in een andere dimensie plaatste.
De droomtijd waarin alles eerst geplooid moet worden. Miljoenen jaren zijn in dit leven iets normaal, miljarden jaren van een universum iets geheel geaccepteerd totdat je de gewone mens tegenkomt die moeilijk doet over minuten maar niet begrijpt dat tijd niet bestaat. Ik ga terug naar mijn verloren dag waarin de agenda mij wakker of bewust maakt. Ja, ik ben die voorbijganger die als tijdruimte reiziger, een Doctor Who, de acteur uit de vele films die telkens opduikt in een werkelijkheid die telkens verandert. De sjamaan in mij die zegt, ja man het is onwerkelijk, je hebt het allemaal al vaker meegemaakt. Ik kijk naar de foto’s en verbaas me dat ik hier ben.
Is de agenda wel juist of heb ik gewoon te lang geslapen? Ik weet zeker dat dit is geschreven in een andere werkelijkheid van tijd waarin woorden een andere waarde hebben. Dichters staan dichter bij mij dan de boekhouders die met hun account driften . Zonder data van een ander en een tijdschaal kunnen zij niet leveren terwijl de dichter waarneemt en drijft op gedachten en gevoelens die tijd voorbij gaan. Ik ben dichter bij mijzelf zonder tijd die in een agenda past. In mijn jeugd, om een specifieke tijdsaanduiding te mijden, kreeg ik vaker te horen dat ik een levendige fantasie had.
Die heb ik nog steeds en daar past alles van tijd, ruimte, goed in. Zonder verbeelding of visualisatie geen nieuwe ideeën. Wie goed is in tijd en vaste begrippen opstampen, wint het zeker van mij in de “gewone ” wereld tot het moment van beslissingen nemen zonder de vaste patronen, dan haakt men meestal af. Het is wat het is, pas daar mooi bij als uitdrukking want tijd is wat het is, niets meer dan een wiskundige verzameling passend in de waarneming van onze planeet draaiing. Ik geniet nog maar eens van de verschuiving momenten in tijd.
Een mooie aanname die mij na een beetje onderzoeken tot een andere werkelijkheid bracht. De aanname was gebaseerd op een ervaring. De werkelijkheid van de draaiing van de aarde. Het is als het wachten op een trein die niet komt maar waarna je in de trein stapt blijkt het je trein te zijn die niet kwam. Het is voor iedere reiziger een drama om je vervoer te missen wat je gepland hebt. Aan de andere kant moeten dingen soms zijn zoals ze komen. Ik heb weken niks gedaan aan het schrijven terwijl ik wel bezig was met teksten te maken. Het leek wel een soort vakantie die geen vakantie was. Telkens was het een tijdpoort waar ik doorheen stapte maar mij in een andere dimensie plaatste.
De droomtijd waarin alles eerst geplooid moet worden. Miljoenen jaren zijn in dit leven iets normaal, miljarden jaren van een universum iets geheel geaccepteerd totdat je de gewone mens tegenkomt die moeilijk doet over minuten maar niet begrijpt dat tijd niet bestaat. Ik ga terug naar mijn verloren dag waarin de agenda mij wakker of bewust maakt. Ja, ik ben die voorbijganger die als tijdruimte reiziger, een Doctor Who, de acteur uit de vele films die telkens opduikt in een werkelijkheid die telkens verandert. De sjamaan in mij die zegt, ja man het is onwerkelijk, je hebt het allemaal al vaker meegemaakt. Ik kijk naar de foto’s en verbaas me dat ik hier ben.
Is de agenda wel juist of heb ik gewoon te lang geslapen? Ik weet zeker dat dit is geschreven in een andere werkelijkheid van tijd waarin woorden een andere waarde hebben. Dichters staan dichter bij mij dan de boekhouders die met hun account driften . Zonder data van een ander en een tijdschaal kunnen zij niet leveren terwijl de dichter waarneemt en drijft op gedachten en gevoelens die tijd voorbij gaan. Ik ben dichter bij mijzelf zonder tijd die in een agenda past. In mijn jeugd, om een specifieke tijdsaanduiding te mijden, kreeg ik vaker te horen dat ik een levendige fantasie had.
Die heb ik nog steeds en daar past alles van tijd, ruimte, goed in. Zonder verbeelding of visualisatie geen nieuwe ideeën. Wie goed is in tijd en vaste begrippen opstampen, wint het zeker van mij in de “gewone ” wereld tot het moment van beslissingen nemen zonder de vaste patronen, dan haakt men meestal af. Het is wat het is, pas daar mooi bij als uitdrukking want tijd is wat het is, niets meer dan een wiskundige verzameling passend in de waarneming van onze planeet draaiing. Ik geniet nog maar eens van de verschuiving momenten in tijd.
0 Reacties