De verwondering is verrukkelijk
Veel momenten zijn er dat ik iets tegen kom waar ik uren over kan vertellen terwijl de aanleiding iets simpels is. Vroeger zeiden mensen tegen mij dat ik veel fantasie had later hadden ze liever dat ik mijn mond hield. Als ik naar huis liep met vrienden en wel een uur onderweg was dan kon ik honderduit kletsen en niemand van de vrienden had er last van behalve dat er soms de opmerkingen waren zoals " kan je herhalen wat je net zei " , of woorden van bewondering over de diepgang van een verhaal. Bij de vraag of ik kon herhalen wat ik zei was ik regelmatig uit mijn verhaallijn gehaald waardoor dat moeilijk ging. Ik kan noch niet zo maar herhalen wat ik zei waardoor die ander geprikkeld was? Ondertussen ben ik gewend geraakt aan de opmerkingen en ook meer in staat dat onderdeel terug te halen wat de ander prikkelt en zelfs reden tot prikkeling te vinden. Dat is wel handig maar soms ook dodelijk saai. Want eigenlijk wil ik gewoon door met mijn verhaal. Dit schrijven is daar de b